H TΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ
Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Οι επιλογές του τον τελευταίο καιρό είχαν μειωθεί αρκετά. Με το Μιχάλη είχε βριστεί και είχαν κόψει κάθε επαφή από τη μέρα που ο Μαικ τον αποκάλεσε πέφτουλα, ενώ ο Ανέστης είχε μετακομίσει στο χωριό του στο Αιτωλικό. Απέμενε ο συγκαταβατικός Σταμάτης.
Για μια ακόμα φορά ο Άνδρας με τα Μαύρα, πρότεινε να πάνε Μαρίνα Ζέας. Αυτό το βραδυ όμως ο Σταμάτης ήταν ανένδοτος. Το γκολ της Μπελενένσες στο 93' του είχε στέρησει 400 ευρώ και δεν είχε καμία διάθεση να κάνει το χατίρι κανενός. Πόσο μάλλον το χατίρι του συγκεκριμένου ανθρώπου, με τον οποίο “συμβάδισε” αρκετές φορές μόνο και μόνο για να μη γίνει καβγάς....
-"Όχι φίλε, σήμερα θα πάμε όπου θέλω εγώ. Δε μ΄αρέσει η Μαρίνα Ζέας."
-"Μα είναι το τέλειο μέρος για καμάκι. Τι είναι αυτά που λες."
-"Υπάρχουν και άλλα καλά μέρη, απλά δεν τα ξέρεις."
-"Θα μου πεις εσυ εμένα για μέρη. Κανω αυτή τη δουλειά 25 χρόνια. Έχω κάνει πάνω από 7.000 καμάκια. Κάνε μου τη χάρη λοιπόν."
Ο Σταμάτης όμως αυτή τη φορά δεν έκανε πίσω.
-"Νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα και ότι όλοι οι άλλοι είναι άσχετοι. Σήμερα θα πάμε Γλυφάδα. Δεν ακούω τίποτα."
Ο Άνδρας με τα Μαύρα δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Αν και τον είχε ενοχλήσει η επιθετική και αδιάλλαχτη στάση του φίλου του, η επιθυμια του για καμάκι ήταν πάνω από αυτό. Θα μπορούσε να πάει κάπου μόνος του, αλλά μ΄ένα φίλο δίπλα του, ήξερε ότι είχε αυξημένες πιθανότητες να γίνει αποδεκτός. Κάθισε αναπαυτικά στη θέση του συνοδηγού και άρχισε να αλλάζει την κουβέντα, προκειμένου να εκτονωθεί η κρίση. Τα ψηλά και γυμνά γυναικεία πόδια σε όλη την διάδρομη της παραλιακής τον εξίταραν απίστευτα, αλλά αυτή τη φορά δεν τόλμησε να ζητήσει από το Σταμάτη να σταματήσει το αμάξι για να κατέβει. Ούτως ή άλλως, οι πιθανότητες σ΄αυτά τα μέρη ήταν μειωμένες. Άσε που άνετα μπορούσε να πέσει σε επαγγελματία, αφού τα τελευταία χρόνια, τα πεζοδρόμια της παραλιακής κατακλύζονταν από επαγγελματίες του είδους.
Φτάνοντας στη Γλυφάδα, αποφάσισαν να μην κάτσουν αμέσως, προκειμένου να περπατήσουν στα φαρδιά και γεμάτα κόσμο πεζοδρόμια της περιοχής. Το περπάτημα ήταν κάτι που ένωνε τους δυο άντρες, με τη μόνη διαφορά ότι ο Άνδρας με τα Μαύρα υπηρετούσε και το καθήκον του πεσίματος κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας....Το κλίμα έδειχνε πιο ήρεμο απ΄ότι στην αρχή της βραδιάς και η κουβέντα πλέον περιστρεφόταν γύρω από τη νέα δουλειά του Σταμάτη. Η κουβέντα διακόπηκε άκομψα, όταν οι κεραίες του Μαυροντυμένου Άνδρα έπιασαν μια παχουλή σγουρομάλλα να περιμένει το τραμ. Σήκωσε το κινητό, προσποιούμενος ότι μιλάει με κάποιον και προσέγγισε τη στάση. Για κακή του τύχη όμως, εκείνη τη στιγμή έκανε την εμφάνιση του το τραμ. Η κοπέλα έκανε δυο βήματα προς τα εμπρός και εισήλθε στο βαγόνι.....Αναγκαστικά έπρεπε να μπει και αυτός μέσα. Με το που μπήκε όμως, το τραμ ξεκίνησε....Όλα αυτά μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Σταμάτη που μέχρι τώρα είχε δει το φίλο του να τρέχει, να χάνεται, αλλά όχι και να μπαίνει και σε μέσα μαζικής μεταφοράς, προκειμένου να δώσει το κινητό του...
Πήρε τηλέφωνο το φίλο του και του ζήτησε εξηγήσεις για τη συμπεριφορά του.
-"Φίλε βγήκαμε να πιούμε ένα ποτό. Τι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά που κάνεις...."
Ο Άνδρας με τα Μαύρα αντέδρασε ψύχραιμα.
-"Στην επόμενη στάση κατεβαίνω. Παίρνω ένα ταξί και σε δέκα λεπτά είμαι εκεί..."
Όταν μίλησε στη σγουρομάλλα δεσποινίδα, η αναιδής της απάντηση τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι είχε μπει άσκοπα σε τούτη την περιπέτεια. Αναθεμάτισε την τύχη του και υποσχέθηκε στον εαυτό του του ότι ήταν η τελευταία φορά που έμπαινε σε τραμ...
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ.
