Το αιώνιο ερώτημα στον μαγικό κόσμο του NBA φαίνεται ότι θα παραμείνει αναπάντητο για μία σειρά από λόγους που δεν έχουν να κάνουν με την αξία των παικτών. Ποιο ερώτημα είναι αυτό;
Μα φυσικά το μεγάλο Δίλημμα που έχει χωρίσει σε στρατόπεδα τους μπασκετικούς φίλους σε όλο το πλανήτη. Μichael Jordan ή Lebron James; Ποιος είναι ο μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας εποχών
Εγκαινιάζοντας αυτήν εδώ τη στήλη θα ασχοληθούμε με το ερώτημα των ερωτημάτων. Καθώς ο Βασιλιάς φαίνεται να χάνει άλλη μια χρονιά και ο στόχος των 6 δαχτυλιδιών να απομακρύνεται για λόγους που δεν έχουν να κάνουν με την ικανότητά του εντός γηπέδου, το ερώτημα φαίνεται να παραμένει αναπάντητο στους αιώνες. Οπότε τι κάνουμε εμείς εδώ; Απλά θα καταθέσουμε την άποψή μας όσο πιο τεκμηριωμένα και αντικειμενικά γίνεται. Επειδή καταλαβαίνετε ότι αυτό το ζήτημα δεν είναι δυνατό εξαντληθεί σε ένα και μόνο άρθρο ουσιαστικά θα έχουμε μία ιστορία με συνέχειες
Επεισόδιο 1 οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια;
Οι υπέρμαχοι του βασιλιά (αλήθεια πόσο αλαζονικός τίτλος αυτός) στηρίζονται στα largerthanlifeνούμερα που έχει ο Lebron σε πάρα πολλές στατιστικές κατηγορίες. Το πλέον ίσως εντυπωσιακό με αυτά τα νούμερα, είναι, ότι με την πάροδο του χρόνου αντί να πέφτουν παραμένουν σταθερά και αυτό από μόνο του είναι σημαντικό για έναν παίκτη ο οποίος φτάνει πλέον στα 34 του χρόνια. Ο Lebron James λοιπόν εκτός από το να σκοράρει κατα ριπάς σαν μηχάνημα, να καρφώνει με απίστευτη δύναμη από σπίτι του, πασάρει, κατεβάζει ριμπάουντ, κάνει εντυπωσιακές τάπες και γενικά κάνει τα πάντα μέσα στο παρκέ σε αντιδιαστολή με την εικόνα που έχουμε για το Jordan. Ότι το βασικό του προσόν ήταν απλά να σκοράρει, μιας δεν έδινε την μπάλα από το αριστερό στο δεξί του χέρι. Μάλιστα η σχέση του με πολλούς συμπαίκτες του ήταν το λιγότερο θυελλώδης γι αυτό το λόγο (ή μάλλον και γι αυτό), αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη ιστορία.
Καταρχάς οι αριθμοί στην περίπτωση του Lebron λένε την αλήθεια για την προσωπική του ατομική επίδοση. Έχει αυτά τα νούμερα και όντως είναι πολύ καλύτερα σε διάφορες κατηγορίες από αυτά του Τζόρνταν, όμως το μπάσκετ είναι ομαδικό ή ατομικό άθλημα; Μήπως ο Lebron κουβαλώντας ουσιαστικά ολόκληρη την ομάδα στις πλάτες του και στις δύο πλευρές του γηπέδου, μπλοκάρει τους συμπαίκτες του και δεν παίρνει το καλύτερο από αυτούς; Στο ΝΒΑ κάθε μεγάλη ομάδα που προχωράει πολύ στα play off, και πάει σε τελικούς ή τελικούς περιφέρειας, έχει αν όχι Superstars σίγουρα Stars ή έστω μεγάλους παίκτες, στις τάξεις της. Αν έχεις όμως κάποιον τόσο εμφατικά συγκεντρωτικό, όπως ο Lebron που θέλει όλες οι μπάλες να περνάνε από αυτόν, που τρέχει σε όλα τα ριμπάουντ που εντάξει θα σου βγάλει και μία ασσίστ αλλά θα στη βγάλει αν είσαι εκεί που θέλει αυτός, ίσως αυτή η κατάσταση και να σε βραχυκυκλώσει αν είσαι μια ισχυρή αθλητική προσωπικότητα.
Αντί να σε βοηθάει αυτός ο στατιστικός χείμαρρος, όπου οι Αμερικάνοι λάτρεις των στατιστιών τονίζουν συνεχώς, ίσως σε οδηγεί να κάνεις λάθη όπως αυτό που έκανε ο Jr Smith πέρσι στους τελικούς με τους Golden State Warriors. Και αναφέρομαι στον Jr Smith γιατί εντάξει μπορεί εκείνη τη στιγμή να μας φάνηκε εντελώς χαζός με αυτό που έκανε αλλά για φανταστείτε να τον έφερνε μία ομάδα στην Ευρωλίγκα. Μιλάμε για ένα πολύ μεγάλο παίκτη όχι για κάποιον άβγαλτο rookie ή κάποιον τύπο ο οποίος κάθεται στην άκρη του πάγκου μιας μέτριας ομάδας του NBA. Ξέρετε, από αυτούς τους παίκτες που κουνάνε την πετσέτα στα περισσότερα ματς, κι αν κάνουν ένα πέρασμα από την Ευρώπη μπορεί να περάσουν απαρατήρητοι. ΌΧΙ. Εδώ μιλάμε για ένα αστέρι. Που έκανε λάθος πρωτάρη.
Από την άλλη πλευρά του πίνακα με τους αριθμούς, έχουμε τον Michael τον απίστευτο τον εξωπραγματικό που όμως δεν έκανε τίποτα άλλο παρά μόνο να σκοράρει έτσι δεν είναι;
Βασικά είναι ακριβώς έτσι ή μάλλον όχι και τόσο. Ο Michael Jordan έχει βγει μέλος της αμυντικής αλλά και της δεύτερης αμυντικής πεντάδα του NBA και έχει κερδίσει και το βραβείο του καλύτερου αμυντικού σε αντιδιαστολή με τον Lebron που δεν το έχει κερδίσει ποτέ.
Πέρα από τους αριθμούς, τα βραβεία και όλα τα επιχειρήματα τα οποία πολλοί με μανία υποστηρίζουν, τη στατιστική και τους αριθμούς, υπάρχει αυτή η άτιμη που ισούται με χίλιες λέξεις και λέγεται εικόνα. Θα δείτε λοιπόν ότι σε πολλές φάσεις παλιών τελικών, στο κρίσιμο σημείο εκεί που κρίνεται ένα παιχνίδι, εκεί που κάποιος πρέπει να κλέψει την μπάλα να παίξει μία καλή άμυνα, αυτό το χέρι που πετάγεται και κλέβει την μπάλα δεν είναι άλλο από του Michael Jordan (συγγνώμη Κάρλ Μαλόουν).
Γενικά είναι ένα θέμα που θα αναλύσουμε σε μία άλλη συνέχεια της ιστορίας και λέγεται αποτελεσματικότητα σε τελικούς του NBA. Ο Michael Jordan φαίνεται να έχει σε μεγαλύτερο βαθμό έναν βαθμό σιγουριάς. Ένα προσόν το οποίο δεν μετριέται σε αριθμούς και οι Αμερικανοί το λένε primacy. Δηλαδή αποφασιστικότητα. Αν χάναμε για λίγο την αντικειμενικότητα μας και προσπαθούσαμε να βρούμε ψεγάδια σοβαρά για να επιτεθούμε στην αυτού μεγαλειότητα του θέτοντας κάποια από τα επιχειρήματα των επικριτών του θα λέγαμε ότι κρύβεται στους τελικούς.
Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό είναι σωστό γιατί πρέπει να δεις παιχνίδια πολύ αναλυτικά για να φτάσεις σε αυτό το συμπέρασμα. Ενώ μπορείς να βρεις πολλά παιχνίδια τελικών που ο Λεμπρόν τα έκανε όλα πάλι. Ωστόσο, από την άλλη πλευρά, όταν μεσουρανούσε ο Τζόρνταν σε τέτοιες καταστάσεις ουσιαστικά η υπόλοιπη ομάδα γνώριζε ότι απλά η μπάλα πρέπει να πάει στον Τζόρνταν. Ήταν Ίσως η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων ότι το τελευταίο σουτ θα το πάρει ο Jordan, θα το βάλει και θα πάρει και το παιχνίδι. Το έχει κάνει τόσες και τόσες φορές, που πραγματικά δεν ήταν σαν να βλέπεις ένα πραγματικό αγώνα του οποίου εξέλιξη κρεμόταν από μια κλωστή, αλλά σαν να βλέπεις μία ταινία του Hollywood και μάλιστα της δεκαετίας του 90. Ξέρετε από αυτές που ο καλός κέρδιζε 5 κακούς με τη μία μόνος του. Αυτός ήταν ο Τζόρνταν. Μπορεί να έβαζε 32 πόντους όχι 50 πόντους που έχει βάλει ο Λεμπρόν πολλές φορές σε τελικούς αλλά κέρδιζε το ματσάκι.
Κι αν νομίζετε ότι πλέον στο ΝΒΑ είναι το ίδιο εύκολο να κερδίσει κανείς τι να σκεφτεί κανείς όταν έχασαν το τελευταίο τους πρωτάθλημα οι Golden State Warriors έχοντας 73-9 ρεκόρ και έχοντας πετάξει έξω τους Westbrook & Durant. Εύκολα θα έλεγε κανείς ότι θα έπαιρναν το πρωτάθλημα στους τελικούς από την ομάδα του Lebron. Ξεκίνησαν καλά αλλά τελικά έχασαν, σε μια από τις λίγες επιστροφές και προσωπικές νίκες του Βασιλιά σε τελικούς. Με τον Michael Jordan υπήρχε η αίσθηση ότι υπάρχει η ομάδα που παίζει στους τελικούς και οι Μπουλς που θα το πάρουν. 6 στα 6 έχει. Ο βασιλιάς έχει παέι ήδη σε 7 και μπορεί να πάει σε 10 άνετα μέχρι το τέλος της καριέρας του, αλλά έχει τα μισά πρωταθλήματα από τον Αέρινο. Είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο
Καταλήγοντας, συγκριτικά ο Lebron έχει καλύτερους αριθμούς από το Jordan σε πολλές κατηγορίες. Δυστυχώς όμως μιλάμε για ομαδικό άθλημα. Στο κάτω κάτω της γραφής αυτό που έχει σημασία δεν είναι ποιος έχει πάρει πιο πολλά ριμπάουντ, ποιος έχει βάλει πιο πολλούς πόντους και ποιος έχει πιο πολλές ασσίστ. Αλλά ποιος παίρνει το παιχνίδι και όλους τους τελικούς που πήγε με την ομάδα του. Και αυτή η ομάδα ήταν οι Σικάγο Μπουλς του Τζόρνταν. Τα λέμε την άλλη φορά με την καυτή πατάτα τελικοί: σε πόσους πας ή πόσους παίρνεις;
