Από τον Αλέξανδρο Λώρη
H σιωπή στο διαμέρισμα ήταν εκνευριστικά πρωτόγνωρη, δείγμα της ανακάλυψης της αξίας της, έπειτα από τόσους μήνες φασαρίας. Δύσκολοι καιροί για ηρεμία σκέφτηκα, κοιτάζοντας παράλληλα με στοργή το νεογέννητο μωράκι που κοιμόταν. Σε καμία περίπτωση δεν θα πίστευες πως αυτή η γλυκιά γαληνεμένη μορφή που αφέθηκε στα χέρια του Μορφέα, έβγαζε πριν λίγα λεπτά ήχους που θύμιζαν το λιγότερο στρατιωτικό γυμνάσιο για πυρκαγιά σε αντιτορπιλικό του Πολεμικού Ναυτικού. Σκεπάζοντας προσεκτικά την ωρολογιακή βόμβα της διατάραξης κοινής και όχι μόνο ησυχίας, αποφάσισα να κεράσω τον εαυτό μου μια δροσιστική μπύρα.
Τα χρόνια της αθωότητας είχαν τελειώσει, συλλογίστηκα, ξεταπώνοντας το μπουκάλι και απολαμβάνοντας τον αφρό της ξανθιάς μπύρας που έρρεε φιλήδονα στο παγωμένο μου ποτήρι, χωρίς ίχνος προστυχιάς. Οι υποσχέσεις μιας μπύρας μου θύμιζαν τα Τ shirt που φοράμε το καλοκαίρι. Με διάφορα γνωμικά, κωμικού κυρίως, περιεχομένου και συγκεκριμένα αυτό που ανέφερε για ποιούς λόγους μια μπύρα είναι καλύτερη από μια γυναίκα. Χαμογέλασα με την ανάμνηση και έφερα αργά το χείλος του ποτηριού στα χείλη μου, έτοιμος πια να αισθανθώ πρώτα το γαργαλητό του αφρού. Η επόμενη σκέψη ήταν να γευτώ στη συνέχεια την δροσιστική αύρα της γνώριμης γεύσης της μπύρας μου. Δεν ήμουν σίγουρος αν οι μικρές απολαύσεις δίνουν νόημα στη ζωή ή αν η ζωή δίνει νόημα στις μικρές απολαύσεις. Γνώριζα όμως ότι οι φιλοσοφικές μου αναζητήσεις είναι είχαν παύσει προ πολλού να με απασχολούν, μιας και ασυναίσθητα τις είχα αντικαταστήσει με περισσότερο επίγειες αναζητήσεις. Όπως αυτή της καλύτερης πιπίλας, της καλύτερης στάσης για αλλαγή πάνας χωρίς παράπλευρες απώλειες, της ιδανικής θερμοκρασίας για το πλύσιμο πωπών κ.α.
Η αναζήτηση της αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου μου έμοιαζε το ίδιο σημαντική με την επιλογή του καταλληλότερου προορισμού για τις καλοκαιρινές μου διακοπές. Έπρεπε να είναι ρεαλιστική, οικονομική, ευχάριστη, πρωτότυπη και το πιο δύσκολο . . .με καλή παρέα. Η επόμενη γουλιά της φιλήδονης μπύρας μου κέντρισε την προσοχή όχι μόνο γευστικά αλλά και οπτικά. Ο χορός της μέσα στο ποτήρι μου θύμισε την πρώτη μου επίσκεψη σε μαγαζί με οριεντάλ μουσική και τις νύμφες που έρχονται κοντά στο τραπέζι σου. Εκείνη τη στιγμή εσύ νιώθεις σαν χαλίφης στη θέση του χαλίφη, ρουφάς στοργικά τον καπνό από τον ναργιλέ και νομίζεις πως οι χίλιες και μια νύχτες είναι έτοιμες να σου ξετυλίξουν τα μυστικά της ζωής. Όλα αυτά μέσα από τον χορό της σαγηνευτικής χορεύτριας που για το χατίρι σου κουνάει το αραχνούφαντο πεπλο της στο ρυθμό της μουσικής και σε υπνωτίζει με τα μαγικά κουδουνάκια που κρέμονται στο μπούστο της έτοιμα να σε ταξιδέψουν στα βάθη της πορείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η τρίτη γουλιά με επανέφερε στην πραγματικότητα και με αποφασιστικότητα έψαξα να βρω το πεπρωμένο μου. Οι αναζητήσεις μου σκόρπιες σαν τις αναμνήσεις μου και η ανάγκη για δημιουργία ερχόταν σε σύγκρουση με τις αντικειμενικές δυσκολίες. Τα πρέπει και τα μη προσπαθούσαν να διαβάλουν το είναι μου και πιστός μου σύμμαχος το αγέρωχο μπουκάλι της ξανθιάς συντροφιάς μου έτοιμο να μεταμορφωθεί σε αντιαεροπορικό όπλο, προκειμένου να διαφυλάξει τις αγνές μου προθέσεις. Το πληκτρολόγιο του laptop είχε πάρει φωτιά έτοιμο να αφουγκραστεί και να αποτυπώσει τις πιο ενδόμυχες επιθυμίες μου όταν συνειδητοποίησα καταβεβλημένος πως η αναζήτηση της χαράς για τον εαυτό μου θα είναι ακόμα μια οφθαλμαπάτη στην έρημο. Η νύμφη του οριεντάλ έφυγε . . . και το μόνο που μου έμεινε είναι η μπύρα. Δίπλα μου να κλείνει το μάτι με τον δικό της τρόπο και εγώ ταπεινός υπηρέτης της να υπακούω.
Η δημιουργία της δικής μου μπύρας είχε στοιχειοθετηθεί πλέον σε στέρεα θεωρητική βάση. Δεν έμενε λοιπόν παρά να την υλοποιήσω.
