Από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ο Σίγκμουντ Φρόυντ είχε διατυπώσει κάποτε την εξής φράση: τι είναι αυτό που θέλει μία γυναίκα;
Πόσο τελικά είναι απαιτητική η σύγχρονη γυναίκα; Είναι ένας μύθος πως η γυναίκα θέλει να ξοδεύει πολλά;
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως μεγάλο μέρος των αγορών και της οικονομίας μένει ζωντανό εξαιτίας των γυναικών. Η γυναίκα είναι εκείνη που θα πάει περισσότερες φορές στο κομμωτήριο, η γυναίκα θα φροντίσει να είναι όμορφη και να αγοράσει ρούχα, η γυναίκα είναι εκείνη που επενδύει περισσότερο στη μόδα και στην εξωτερική της εμφάνιση,
Και ενώ πραγματικά, πολλοί κατηγορούν τη γυναίκα ως φιλάρεσκη και προσκολλημένη στην πολυτέλεια και την εμφάνιση, ας δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος.
Πόσο μερίδιο ευθύνης έχει άραγε η ίδια η κοινωνία μας η οποία καλλιεργεί στη γυναίκα την πεποίθηση πως η ομορφιά είναι το σημαντικότερο προσόν της; Πως μόνο αν πληρεί συγκεκριμένα, περιοριστικά και απόλυτα κριτήρια στην εμφάνιση θα είναι ποθητή ως γυναίκα και ως ερωτική σύντροφος; Πως μόνο αν είναι όμορφη θα έχει την ευκαιρία να πετύχει επαγγελματικά επειδή θα είναι περισσότερο ελκυστική;
Δεν είναι απόλυτο πως όλες οι γυναίκες είναι απαιτητικές. Δεν είναι αποκλειστικά θέμα φύλου, ο καθένας μπορεί να είναι σπάταλος και απαιτητικός σε κάτι που αγαπάει πολύ, πχ, εγώ είμαι με τα βιβλία και θέλω να αγοράζω πολλά, κάποιος άλλος είναι με τη μουσική, κάποια άλλη με τα ρούχα. Το γιατί ένας άνθρωπος είναι απαιτητικός με ένα αγοραστικό είδος είναι απόρροια άλλων αιτιών: τόσο προσωπικής προτίμησης, όσο και εμφυτευμένων κοινωνικών πεποιθήσεων που έχουν μεταφερθεί σε ένα άτομο και του έχουν γεννήσει μία συγκεκριμένη ανάγκη.
Η γυναίκα συνεχώς λοιδορείται, θαυμάζεται, επικρίνεται και απορρίπτεται εξαιτίας των στοιχείων της εξωτερικής της εμφάνισης. Δεν της επιτρέπεται να γερνά, να δείχνει πως μεγαλώνει και χαίρεται τη ζωή, λοιδορείται για όποια σωματική ατέλεια εμφανίσει. Προτιμάται σε εργασία, ως ερωτική σύντροφος, ως συνεργάτιδα και ως άνθρωπος εξαιτίας στοιχείων με τα οποία απλώς γεννήθηκε, δίχως τις περισσότερες φορές να δοθεί χρόνος και προσοχή στον εσωτερικό της κόσμο. Όταν όμως, προσπαθεί να γίνει όμορφη σε μία κοινωνία που τη διδάσκει από μικρό κοριτσάκι πως αυτό είναι το ανώτερο προσόν της, κατηγορείται ως απαιτητική.
Προτείνω να δημιουργήσουμε μία κοινωνία στην οποία θα δίνουμε περισσότερη σημασία στον εσωτερικό κόσμο του εκάστοτε ανθρώπου, ανεξαρτήτως του φύλου του. Να καλλιεργήσουμε στους ανθρώπους πως αγαπιούνται για την ψυχή τους και όχι για την εμφάνισή τους.
Ναι, μπορεί κάποιες γυναίκες να είναι απαιτητικές, αλλά σε αυτό μερίδιο ευθύνης και η λάθος νοοτροπία με την οποία έχουν γαλουχηθεί.
Για να βρείτε τη Μαρία Σκαμπαρδώνη στο facebοok, πατήστε εδώ.