Από τον Γιάννη Παρθένιο
Οι άντρες λέει προτιμούν τις κοντές… Τις ξανθιές να το καταλάβω, τις κοντές όμως γιατί;
Είπα να ξεκινήσω με το best seller του site, όχι γιατί ήθελα ένα “λαγό”, αλλά γιατί μου φαίνεται εντελώς τρελό να συμφωνούν οι περισσότεροι με κάτι που δεν μπορεί να είναι ακριβές. Εκτός κι αν… Εκτός κι αν έχουμε παρανοήσει το τι εννοούμε “κοντές”. Είμαστε σίγουροι ότι όταν λέμε κοντή ΔΕΝ εννoούμε μια γυναίκα γύρω στο 1,65, αλλά γύρω στο 1,40. Διότι μια γυναίκα γύρω στο 1,65, με τα τακούνια και τα συναφή -γιατί ακόμη και το μαλλί δίνει κάποιους πόντους- γίνεται αυτομάτως 1,75 με 1,80, δηλαδή ψηλή, μέχρι πολύ ψηλή.
Τώρα θα μου πεις ότι εξαρτάται από που το βλέπεις και που τη βλέπεις, διότι σε μερικά “τοπία” δε φοράνε τα τακούνια. Αυτό ακριβώς. Διότι εκεί είναι και η αξία της ψηλής που προσφέρεται σαν “μοντέλο” από όπου κι αν το δεις, σε αντίθεση με μια κοντή που για να τη δεις χρειάζεται να ζουμάρεις, με αποτέλεσμα να χάνεται εντελώς το βάθος πεδίου. Δυό πράγματα φωτογραφίζεις με zoom. Τις κοντές και τις πεταλούδες. Λένε κάποιοι ότι η “κοντή” είναι εύκολη στο χειρισμό, γυρνάει εύκολα και δεν βρίσκει στις στροφές. Μα τότε αγόρι μου δεν ψάχνεις για γυναίκα, αλλά για το μετροπόντικα. Κατεβαίνεις την Πειραιώς και στρίβεις για Θησείο. Σιγά τη διαδρομή. Πολλοί Αφγανοί και λίγη Λυρική. Εκεί είναι και η μεγάλη μας διαφορά. Εμείς, η άλλη πλευρά, θέλουμε τη γυναίκα αεροδρόμιο και μάλιστα Διεθνές. Πως λένε μεγάλα πλοία, πολλά φορτία; Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες; -γιατί για “μεγάλα” μιλάμε… Και μας αρέσουν οι “φουρτούνες”. Έτσι! Μεγάλα αεροπλάνα, μεγάλα πλάνα… Γιατί έτσι όπως το θέτεις, υπάρχουν και κίνδυνοι. Ξέρεις ότι μπορεί να γυρίσεις να τη δεις και να νομίζεις ότι λείπει; άσε που σε κίνκι επίπεδο, διότι πρέπει να γραφτούν κι αυτά, υπάρχουν στιγμές που ασχολείσαι με επιμέρους σημεία και λόγω μεγέθους της συνολικής φρεγάτας, νομίζεις ότι έχεις μόνο τα κομμάτια απ’ το play mobile. Αν ήταν lego, θα ήθελες και το manual. Κάτι σαν τον Τσοχατζόπουλο που πήρε τα υποβρύχια και ξέχασε τα φουγάρα. Γέρνει ή δε γέρνει μετά; Ξέρεις τι γίνεται; Αυτή η “ευκολοτροπία” του να ψηφίζεις τα παράξενα, μοιάζει με εκείνους που τους αρέσουν “λέει” οι χοντρές -οι πολύ χοντρές- γιατί είναι “λέει” ζουμερές… Και να κι εμάς, Κωστής ο Παλαμάς.
Σε τελική ανάλυση δεν θέλουμε σούπα. Από μικροί “κρέας” το λέμε. Ακόμη και γλωσσολογικά να το πάρουμε και να προσποιηθούμε ότι είμαστε σοβαρό site (απλά σκέψου τον Κοντόπουλο και θα καταλάβεις…) και κάνουμε και συγκριτική λογοτεχνία, η ανθρώπινη διανόηση που έχει επινοήσει τις περιγραφές έχει αποδώσει από μόνη της αξία στο ένα ή το άλλο “είδος”. Σκεφτείτε απλά μερικές λέξεις που ο καθημερινός “συγγραφέας” έχει αυτοματοποιημένα υιοθετήσει για να περιγράψει το “ωραίο”:
αλόγα/φοράδα -δεν λέει πόνι τσολιάς -δεν λέει κοντός διαβιβαστής
στην ίδια λογική ποτέ όταν περνάει από κοντά σου μια ωραία κοντή δεν λες στον άλλο: κοίτα μια πινέζα! κοίτα μια μινιατούρα!
Τα ακριβά αρώματα, λέει, πάνε σε μικρό μπουκαλάκι… Μπαρμπούτσαλα! Οι εταιρείες καλλυντικών το έχουν βγάλει για να μην ανεβαίνει το κόστος…
Για να βρείτε τον Γιάννη Παρθένιο, πατήστε εδώ.
