Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Γνώρισα τον Γιώργο Μαυρουδάκη στον Ανδρομέδα τον Σεπτέμβριο του 98. Έκανε εκπομπή πριν από μένα τις μέρες που δεν μπορούσε η κόρη του, η Μαρία του. Σε ένα περιβάλλον που έμοιαζε αφιλόξενο λόγω του αγροίκου ιδιοκτήτη, εκείνος είχε τον τρόπο να γλυκάνει τη διάθεση ενός ευεπηρέαστου πιτσιρικά.
Τα κορίτσια του πρώτα και τα βινύλια του ήταν όλη του η ζωή. Τα τελευταία χρόνια και η φωτογραφία. Η βαθιά ερωτική του φωνή και η ευγένεια του ήταν τα στοιχεία που τον έκαναν να ξεχωρίζει στο μικρόφωνο. Μάλιστα, είχε και τρομερό χιούμορ, στοιχείο που δε έβγαζε στον αέρα. Ο Γιώργος δε μίλαγε πολύ, είχε όμως τον τρόπο να μαγεύει το ακροατήριο. Αργότερα που μετακομίσαμε στην Πατησιών και πήραμε τα πολύ βραδινά νούμερα, καθόταν στο μικρόφωνο μέχρι το άγριο ξημέρωμα. Ήταν γεννημένος γι΄αυτό, θα μπορούσε άνετα να κάτσει ένα 24ωρο στον αέρα χωρίς να φανεί ούτε ίχνος κόπωσης. Τις δυο και μοναδικές φορές που έπρεπε να λείψω από την εκπομπή μου, δε χρειάστηκε πολύ να σκεφτώ σε ποιον θα απευθυνθώ. Ήταν χαρά του να με αντικαταστήσει και ας έχανε αυτός τη συναυλία των Deep Purple για να πάω εγώ και ο Νότης.
Όταν μανούριασα με τον ιδιοκτήτη και έφυγα από τον σταθμό, ήταν αυτός που με την καλή του κουβέντα έφερε την επιστροφή μου στον Ανδρομέδα. Ήθελα πολύ να γυρίσω εκεί και ο Γιώργος φρόντισε να γεφυρώσει το χάσμα. Ήταν εκεί όταν χρειαστηκα τις συμβουλές τους ως άγουρος πιτσιρικάς. 'Ενα βράδυ που δεν ήμουν καλά, πήγα από το στούντιο. Με δυο κουβέντες πήρα τα πάνω μου. Ήταν μεγαλύτερος, αλλά καταφέρνε πάντα να είναι ένας από εμάς.
Μετά χαθήκαμε για καιρό και ξαναβρεθήκαμε χάρη στο fb. Μόλις είχα δημιουργήσει τον Karmaradio. Ο Γιώργος αποδέχτηκε την πρόταση μου με χαρά, αλλά η εμμονή να βάζει ελληνικά σε ένα σταθμό που έπαιζε ξένα, μας οδήγησε στο διαζύγιο. Για καιρό είχα τύψεις. Ο Γιώργος Μαυρουδάκης δεν ήταν σαν τους άλλους. Αυτός ναι, ας έβαζε και ελληνικά. Αυτός ο απλός άνθρωπος με την τόση καλοσύνη, το άξιζε. Επικοινωνήσαμε, φυσικά δεν κράτησε καμία κακία και επανήλθε στις επάλξεις. Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και για τον karma, χαθήκαμε ξανά.
Η καραντίνα μας έφερε πιο κοντά, ειδικά όταν ξεκίνησα εκπομπές στο Simplyman. Περιμέναμε να πάρει καινούριο υπολογιστή για να ξεκινήσει και εκείνος. Τηλεφωνηθήκαμε αρκετές φορές και τα λέγαμε σαν μην πέρασε μια μέρα. Σε έκανε πάντα να νιώθεις άνετα. Με συγκίνησε όταν μου είπε ότι παραλίγο να τον χάσουμε λίγα χρόνια πριν, αλλά ο αγγελος που ποτέ δε γνώρισε, τον έσωσε. Δυστυχώς δεν ήταν γραφτό να ξαναβρεθούμε. Πρώτα η επιδείνωση της υγείας του αδερφού του και ύστερα το δικό του πρόβλημα, το οποίο δε γνώριζα. Τελευταίο του μήνυμα στη γιορτή μου, για να μου ευχηθεί και να μου πει ότι δε με ξέχασε. Σήμερα θα ήταν τα δικά του γενέθλια και θα ήθελα να του ένα μεγάλο ''ευχαριστώ'' από καρδιάς. Αυτό που δεν του είπα αρκετά χρόνια πριν. Θα μας λείψει η καλοσύνη σου, η απλότητα του, ακόμα και τα σαρδάμ σου. Καλό παράδεισο Ζορζ, θα σε θυμόμαστε πολύ γλυκά…
