Από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη
Μεγαλώσαμε με δύο γονείς επάνω από το κεφάλι μας να μας λένε πως πρέπει να διαβάζουμε και μετά να βρούμε μία καλή δουλειά για να γίνουμε χρήσιμοι πολίτες στην κοινωνία.
Ποτιζόμαστε με το ιδανικό της άοκνης προσπάθειας. Να δουλεύουμε, να δουλεύουμε και να δουλεύουμε. Οτιδήποτε δεν περιέχει σκληρή και πολύωρη δουλειά χαρακτηρίζεται ως «τεμπελιά» και κατακρίνεται κοινωνικά.
Πρέπει όχι μόνο να δουλεύεις, αλλά να δουλεύεις και σκληρά. Πρέπει ο ιδρώτας να στάζει από το μέτωπο και να μην προλαβαίνεις ούτε να ανασάνεις, ούτε να προλαβαίνεις να απαντήσεις σε ένα απλό μήνυμα. Αν είσαι αιμοδότης, αν βοηθάς ανθρώπους στα μαθήματά τους, αν επισκευάζεις υπολογιστές και υδραυλικά για γνωστούς, και πάλι δε θεωρείσαι χρήσιμος. Χρήσιμος είσαι μόνο όταν είσαι κλεισμένος σε ένα γραφείο και δουλεύεις με μισθό και πάντα για κάποιον άλλον (ο οποίος μπορεί απλά να κάθεται και να περιμένει από εσένα). Χρήσιμος είσαι μόνο όταν παράγεις κέρδος.
Προσωπικά, δεν εκτιμώ καθόλου τους «προκομμένους», όπως τους εκθειάζουν τα κοινωνικά ειωθότα. Δε μου αρέσουν αυτοί που δουλεύουν πολύ, τους θεωρώ αποξενωμένους από άλλες, σημαντικές αξίες. Δε θεωρώ τυχερό εκείνον που γυρίζει το βράδυ κουρασμένος στο σπίτι, μη έχοντας χρόνο να αφιερώσει στην οικογένειά του, ποιοτικό χρόνο για τον εαυτό του και για τις δραστηριότητες που αγαπά, έχοντας λίγες ώρες ύπνου για να επιστρέψει ξανά στην ίδια ρουτίνα.
Ενοικίαση αυτοκινήτου χωρίς πιστωτική κάρτα, χωρίς εγγύηση και με πλήρη ασφάλεια
Ο Σωκράτης έλεγε πως εκείνοι οι οποίοι δουλεύουν ώρες δεν είναι καλοί φίλοι και πολίτες. Και αυτό, διότι το να χάνεσαι σε βιοποριστικά άγχη και να υποφέρεις από εμμονή με τη δουλειά και την παραγωγή έργου, έχει έναν απώτερο σκοπό: να μην έχεις χρόνο για την ψυχή σου, για τίποτα πνευματικό και πολιτιστικό, για κανένα έργο προσφοράς και βοήθειας στο συνάνθρωπο. Να μετατραπείς σε ένα πολιτικά άβουλο ον, καθώς η σωματική και η πνευματική κόπωση δε θα σου επιτρέπει να ασχοληθείς ουσιαστικά με προβλήματα του σύγχρονου κόσμου, την πολιτική και την πραγματικότητα γύρω σου. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να δυσκολέψουν οικονομικά τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Είναι το σχέδιο για να τυφλωθεί πνευματικά ο άνθρωπος, να μην έχει χρόνο για την ψυχή του, να θεωρεί χάσιμο χρόνου οτιδήποτε δεν του αποφέρει χρήμα.
Η δουλειά έγινε αναγκαίο κακό και κυριάρχησε στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου επειδή υπάρχει το άγχος των απλήρωτων λογαριασμών και η απαξιωτική ματιά του κοινωνικού περίγυρου η οποία ταυτίζει τον άνεργο με τον αποτυχημένο.
Δε θέλω να δουλεύω πολύ. Δε θέλω η ζωή μου να είναι η δουλειά, αλλά να θεωρείται ένα κομμάτι της. Όχι όλη η πίτα. Θέλω να αναπνέω, να έχω χρόνο για τους φίλους μου και την οικογένειά μου, να υπάρχω. Θέλω να προσφέρω και να θεωρούμαι χρήσιμη, ακόμα και όταν αυτή η προσφορά δεν ταιριάζει με τον τρόπο που μας έχει μάθει η σύγχρονη καπιταλιστική εμμονή.
Θέλω να δουλεύω, αλλά την ανθρωπιά, την ηρεμία και την ξεγνοιασιά μου δε θα επιτρέψω να μου τη στερήσουν. Θέλω να δουλεύω, αλλά παράλληλα, να ζω..
