Από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη

Έχω ασχοληθεί πολλές φορές με τη διανομή φυλλαδίων. Τόσο για την εμπειρία, όσο και επειδή προσφέρει ένα έξτρα εισόδημα, καθώς η δημοσιογραφία στην εποχή μας γενικότερα και στην Ελλάδα ειδικότερα, εκπνέει.

Η διανομή δεν είναι εύκολη υπόθεση, ούτε για τα πόδια, ούτε για την πλάτη σου. Αλλά σου προσφέρει μία μεγάλη ευεργεσία: τη δυνατότητα να αλληλεπιδράσεις με ανθρώπους και με μία όψη της ζωής σκληρά και ευχάριστα βιωματική αποκλειστικά.

Για όποιον έχει κάνει σταθερή διανομή σε μεγάλη λεωφόρο, γνωρίζει πως τίποτα δεν είναι εύκολο: να ακούς κορναρίσματα, βρισιές, να εισπνέεις καυσαέρια, να έχεις το ένα σου μάτι προσηλωμένο στο δρόμο. Μην τυχόν και κάνα αυτοκίνητο αλλάξει πορεία και έρθει καταπάνω σου και χαθείς στη νιότη σου.

Μα εμένα αυτές οι διανομές μου αρέσουν, διότι μου δείχνουν την ποικιλία των ανθρώπινων συμπεριφορών. Διότι άλλος θα σου χαμογελάσει, άλλος θα σε κοιτάξει υποτιμητικά, άλλος θα πάρει με θέρμη.

Μα δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω πως οι άνδρες σε αυτή την περίπτωση, με έχουν εκπλήξει θετικά. Ειδικότερα οι νεαροί, δικαιώνοντας το τελευταίο άρθρο μου για αυτούς.

Αν δεμάτια μου έφυγαν είναι επειδή οι νεαροί άνδρες δέχονται πάντα να πάρουν φυλλάδιο. Ζήτημα αν δυο, τρεις αρνηθούν, το 99% πάντοτε θα δεχτεί να πάρει, θα ανοίξει το παράθυρό του. Και όχι μόνο θα πάρει, αλλά θα χαμογελάσει κιόλας.

Αυτή η ζεστασιά στο χαμόγελό τους με έκανε να τους εκτιμήσω, πραγματικά. Επειδή στατιστικά υπερέχουν σε κάθε διανομή στην ομάδα των ανθρώπων που παίρνουν φυλλάδιο (γυναικείο πληθυσμό και μεγαλύτεροι ηλικιακά άνδρες), είναι ένας λόγος που εκτίμησα ένα κλικ παραπάνω το ανδρικό φύλο. Νομίζω πως στη λεπτομέρεια κρίνεται ο χαρακτήρας του ανθρώπου. Διότι όπως έλεγε και ο Σοπενχάουερ, «στα μεγάλα ο άνθρωπος είναι προσεκτικός και κρύβεται».

Για να βρείτε τη Μαρία Σκαμπαρδώνη, πατήστε εδώ.