Από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη
Οι περισσότεροι παραπονιούνται ότι το φλερτ τείνει να γίνει πια μία συνήθεια ξεχασμένη, ένας τρόπος κατάκτησης μίας άλλης εποχής που έχει παρέλθει.
Το φλερτ το καλό, το αγνό, εκείνο που ξέρει να διεκδικεί διακριτικά, αλλά και δεν παραβιάζει τα όρια του άλλου.
Εκείνο που θα ανεβάσει το ηθικό του άλλου, θα του ξυπνήσει την αγάπη για τον εαυτό που έχει παραλύσει εκείνη τη στιγμή.
Τώρα πια η οθόνη αντικατέστησε το χαμόγελο, το μήνυμα στο κινητό την προσωπική επαφή, η καρδούλα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το "είσαι όμορφη" της πραγματικής ζωής.
Τώρα, είμαστε ταμπουρωμένοι την ανασφάλεια, την αγωνία της επιβίωσης στην καθημερινότητας που πληγώνει την τρυφερότητα της ανθρώπινης συνύπαρξης και ασχημαίνει τη νοστιμιά του έρωτα.
Φοβόμαστε να συνυπάρξουμε, να εκφράσουμε την ομορφιά που αντικρίζουμε, επειδή φοβόμαστε ότι θα κατηγορηθούμε σε μία εποχή που ακόμα και η όμορφη προσέγγιση τείνει να ταυτιστεί με τη σεξουαλική παρενόχληση.
Το φλερτ είναι το αλάτι της ερωτικής επικοινωνίας, η ομορφιά του ανοίγματος, το ξεκλείδωμά μας προς ένα άλλο πρόσωπο. Δεν επιβάλλεται, δεν απαιτεί, αλλά γνωρίζει να δείξει πως το ενδιαφέρον είναι αληθινό και γνωρίζει να περιμένει.
Φλέρταρε όμορφα και διακριτικά, κάνε ένα κομπλιμέντο, χαμογέλασε.
Η ομορφιά της ζωής δε βρίσκεται πίσω από μία οθόνη με μία επιβεβλημένη τελειότητα; αλλά στην καθημερινότητα όπου μέσα από τις ατέλειές της ξεπροβάλλει η ρανίδα του φωτός και της ελπίδας.
