***Για τις καλύτερες προσφορές σε ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά είδη, κάνε click εδώ!***
Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Στην παιδική σου ηλικία δεν μπορείς να επιλέξεις τους φίλους σου. Κάποιες φορές γίνεται ‘’καλύτερος’’ σου φίλος αυτός που μένει απέναντι, κάποιες άλλες αυτός που σου πλασάρουν οι γονείς σου, άλλες φορές αυτός που θα σου μιλήσει πρώτος στο σχολείο. Θυμάμαι, μάλιστα, τα λόγια του πρώτου μου σχολικού διπλανού. Γρηγόρη τον έλεγαν και ήταν καθισμένος σε ένα κατηφορικό σημείο του προαυλίου. Θες να γίνουμε φίλοι, με ρώτησε. Φίλοι δυστυχώς δεν τα έφερε η μοίρα να γίνουμε, αλλά για ένα χρόνο ήμασταν μια χαρά διπλανοί.
Ήμουν 20 χρόνων όταν ξεκίνησα να απολαμβάνω την απόλυτη φιλία. Μόλις είχα ξεμπερδέψει από πανελλήνιες και ένιωθα ότι είχε έρθει η ώρα μου να απεγκλωβιστώ και να πετάξω ελεύθερος. Ο φίλος μου βρισκόταν στην ίδια φάση. Ελεύθερος, διαθέσιμος και ορεξάτος. Περνούσαμε τόσες ώρες σπίτι μου, σε σημείο που η τότε κοπέλα του άρχισε να εκνευρίζεται. Θυμάμαι, μάλιστα, μου τηλεφώνησε μια φορά μέσα στην απογοήτευση να με ρωτήσει γιατί τη γράφει ο φίλος μου. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν την έγραφε. Απλά εκείνη την εποχή έβρισκε πολύ πιο ενδιαφέρουσα την ανδρική φιλία από μια σχέση που ούτως ή άλλως θα τέλειωνε. Ίσως κάποιος θεωρήσει πεζό ένα από τα επιστεγάσματα της φιλίας μου, αλλά σε μένα είχε μετρήσει πολύ η φορά που με είχε βάλει να κοιμηθώ στο κρεβάτι του όταν κλείστηκα έξω από το σπίτι μου κι εκείνος κοιμήθηκε στο πάτωμα.
Οι σημερινές φιλίες είναι πολύ διαφορετικές. Σίγουρα οι συνομήλικοι μου βρίσκονται σε διαφορετική φάση από τότε και βλέπουν τα πράγματα με άλλο μάτι. Αλλά έτσι είναι και αρκετοί μικρότεροι. Όλα γίνονται για μια γυναίκα. Το καταλαβαίνεις και από το facebook που μπορεί να είναι ο φταίχτης, αλλά ταυτόχρονα και ο μάρτυρας των περισσότερων κοινωνικών αλλαγών. Οι φίλοι που βγαίνουν έξω και αυτοτσεκάρονται, σελφάρονται, φαρμακώνονται για να φτιάξουν κανα κοιλιακό και όλα τα συναφή, νοιάζονται για το πώς θα παρουσιάσουν τη στιγμή τους και λιγότερο για το πως θα τη ζήσουν. Το καλύτερο προφίλ θα έχει μεγαλύτερη τύχη στο γυναικείο φύλο. Δεν υπάρχει καθόλου καιρός για σκέψεις.. Δεν υπάρχει χρόνος για τις ωραίες ατελείωτες κουβέντες που έκανες με τον φίλο σου. Πάντα κάτι θα σε κόβει…
Η γυναικεία αυτοτέλεια έχει παίξει και αυτή τον ρόλο της στο ότι η ανδρικές φιλίες παραπαίουν. Οι άνδρες ξέρουν ότι οι γυναίκες πλέον δε φοβούνται όσο παλιά να μείνουν μόνες τους και αφιερώνουν όλο τον ελεύθερο τους χρόνο εκεί. Εξηγήσιμο από τη μία, καθώς είναι γνωστό ότι οι γυναίκες θέλουν να ασχολείσαι πολύ μαζί τους. Aπό την άλλη, όμως, πόσο λογικό είναι να μιλάς σπάνια πλέον με τον μέχρι πρότινος κολλητός σου; Πόσο λογικό μοιάζει να είναι ο άλλος κολλημένος στο ρολόι για να μην αργήσει στο τηλεφωνικό ραντεβού με την αγαπημένη του;
Θυμάμαι έναν τύπο που έκανα παρέα πριν 7-8 χρόνια. Κομπιουτεράς, καλό και πρόθυμο παιδί. Όταν γνώρισε μια γυναίκα, άλλαξε. Άλλος άνθρωπος. Μια φορά που είχαμε βγει και οι τρεις, του ζήτησα να φτιάξει κάτι στον υπολογιστή μου. Κοιτάξε την αγαπημένη του με νόημα και τη ρώτησε ''Μωρό μου, θα κάνουμε τίποτα αύριο; Εκείνη του απάντησε αρνητικά κι έτσι ήρθε σπίτι μου την επόμενη μέρα. Από τότε φυσικά κατάλαβα ότι δεν έπρεπε να υπολογίζω σ΄εκείνον και δε ζήτησα ποτέ ξανά τη βοήθεια του. Ξέρω ότι οι περισσότεροι βλέπετε κάποιον φίλο σας σ΄αυτό το κείμενο. Ίσως μάλιστα κάποιοι να βλέπετε και τον εαυτό σας…
Όσο και αν κάποιοι λοιδορούν τη γυναικεία φιλία, στις μέρες μας οι γυναίκες έχουν πολύ μεγαλύτερη αλληλεγγύη. Σίγουρα υπάρχουν και κάποιες ανδρικές φιλίες που είναι αξιέπαινες, αλλά οι περισσότεροι βολεύονται με τους φίλους λίγο απ΄όλα… Με άλλον θα πάνε για καφέ, με άλλον στο γήπεδο, με άλλον για μπάνιο. Απ΄ό,τι φαίνεται δεν τους πειράζει. Ίσως διότι και αυτοί είναι λίγο απ΄όλα για τους φίλους τους. Μέχρι να έρθει η νεράιδα που θα τους μετατρέψει σε τίποτα απ΄όλα…
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ
