***Για να κάνεις σύγκριση τιμών και να απολαύσεις τις φθηνότερες διακοπές, κάνε click εδώ!***
Όταν υπήρχε ο γραπτός τύπος στα ντουζένια του, υπήρχε το εμπάργκο που απαγόρευε στον κάθε άσχετο να μπει στη δουλειά από το παράθυρο. Θυμάμαι πόσο απογοητεύτηκα την πρώτη φορά που πήγα να γράψω σε αθλητική εφημερίδα, όταν μου είπαν ότι το όνομα μου θα μπει στο άρθρο σε 2 μήνες. Δε με πείραξε που θα πληρωνόμουν μετά από 6 μήνες, αλλά το να παραμείνω ανώνυμος για τον αναγνώστη δεν το ανεχόμουν. Η αλήθεια είναι ότι λίγοι κοιτάνε σε μια εφημερίδα το όνομα του συντάκτη, αλλά για μένα ήταν μια ηθική ικανοποίηση να δω το όνομα μου γραμμένο στο χαρτί. Αυτός ήταν και ο λόγος που δε θέλησα να μείνω σ΄εκείνη την εφημερίδα. Γενικά εκείνα τα χρόνια δεν ήταν εύκολο να δεις το όνομα σου στο χαρτί, αν εξαιρέσεις τίποτα αποτελέσματα εξετάσεων.
Τώρα πια φυσικά όλα αυτά αποτελούν μακρινό παρελθόν. Οι εφημερίδες πέθαναν, αφού το ίντερνετ φέρνει την είδηση πολύ γρηγορότερα και σαφώς φθηνότερα. Γέμισε ο κόσμος σάιτ και μπλογκ. Όλοι έχουν άποψη. Ακόμα και αυτές που έχουν δει ανδρικό μόριο μόνο στην τηλεόραση έγιναν ειδικές σε θέματα σχέσεων. Ακόμα και οι άνδρες που έχουν μάθει μια μονοδιάστατη ζωή στην οποία εμπλέκονται 2-3 ίδια πρόσωπα. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθούν οι μπαρούφες που διαβάζουμε από εδώ και από εκεί. Μερικές φορές δεν κάνω τον κόπο να ανοίξω τα άρθρα, αρκεί ο τίτλος. Πριν λίγες μέρες μου έστειλε μια φίλη να διαβάσω ένα άρθρο που αφορούσε τους μεγάλους έρωτες που δε γίνονται σχέση. Το διάβασα μόνο και μόνο επειδή έχω εκτίμηση στο άτομο που μου το έστειλε. Φυσικά κατέληξα στην αρχική μου εκτίμηση. Ότι ο καθένας γράφει ό,τι του κατέβει. Μα είναι δυνατόν ο μεγάλος έρωτας να μη γίνει σχέση; Όχι απλά θα γίνει, αλλά θα σαρώσει και το σύμπαν στο διάβα του. Δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό και αναζωογονητικό από έναν μεγάλο έρωτα που λογικά θα μετατραπεί σε αγάπη. Το πώς θα τελειώσει δεν το γνωρίζω. Δεν είναι απαραίτητο όμως να τελειώσει άσχημα όπως νομίζουν κάποιοι.
Το πιο άσχημο απ΄όλα, πάντως, είναι να θεωρείς τέλειο έρωτα, έναν έρωτα που δεν είναι αμοιβαίος. Ναι οκ, δέχομαι ότι το να σε κάνει κάποια να αισθάνεσαι τόσα πράγματα, δεν είναι μικρό πράγμα. Σίγουρα όλοι μας έχουν ζήσει έναν έρωτα που δεν ήταν αμοιβαίος. Είτε ήμασταν εμείς το θύμα, είτε ο θύτης. Είναι ωραίο να παραμυθιάζεις τον εαυτό σου ότι και αυτή μπορεί να αισθάνεται όσα εσύ, απλά το εκφράζει τόσο διαφορετικά που εσύ δεν το αντιλαμβάνεσαι. Την αλήθεια όμως πάντα τη γνωρίζεις. Άσχετα αν προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου για κάτι διαφορετικό, ξέρεις πολύ καλά ότι αυτή η κοπέλα δε νιώθει για σένα όσα εσύ. Όσο και να θες να το αλλάξεις, αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Τα συναισθήματα δεν έρχονται κατά παραγγελία.
Το σίγουρο είναι ότι όσο μένεις με μια γυναίκα που νιώθεις ότι δε σε γουστάρει όσο θες, διαλύεται η αυτοπεποίθηση σου. Χωρίς να σου λείπει πραγματικά κάτι, αισθάνεσαι συνεχώς ότι μειονεκτείς. Αυτό φυσικά το προκαλείς μόνος σου στον εαυτό σου, ψάχνοντας να βρεις τους λόγους που τα συναισθήματα δεν είναι αμοιβαία. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν χάσει την αυτοπεποίθηση τους μέσα στη σχέση χωρίς να χρειαστεί να χωρίσουν. Ένα κενό που μεγαλώνει...
Προσωπικά μου αρέσουν πολύ τα παραμύθια, οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες. Τα παραμύθια όμως, όχι η κοροϊδία. Το να ξέρεις ότι δε σ΄αγαπάει και να μένεις επειδή τη γουστάρεις, δεν είναι παραμύθι. Είναι κοροϊδία προς τον εαυτό σου. Να θυμάσαι πάντα ότι ο τέλειος έρωτας είναι αμοιβαίος. Ψάξε λοιπόν την καλή σου ανάμεσα σ΄αυτές που σε προτιμούν. Ίσως τότε ξεφύγεις από το Νησί των Λωτοφάγων…
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ
