Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Θυμάμαι μια συζήτηση που είχα μ΄ένα φίλο μου την περίοδο που πλησίαζα τα 30.
-Τι θα κάνουμε ρε μαλ… ; Σε δυο χρόνια θα γίνουμε 30, δεν πρέπει κάποια στιγμή να παντρευτούμε; ήταν λόγια του φίλου μου.
Ευτυχώς για εκείνον που τα είπε από το τηλέφωνο και γλίτωσε τη σφαλιάρα που θα του έδινα για ξυπνήσει. Ήμασταν μόνο 28 χρονών και τον είχε πιάσει κρίση ηλικίας σε σημείο που φοβόταν μη μείνει μαγκούφης. Τα λόγια του δεν πρόκειται να τα ξεχάσω ποτέ, όπως και το ότι μετά από έναν χρόνο χάθηκε, καθώς βρήκε αυτό που έψαχνε.
Δυστυχώς αυτή τη νοοτροπία δεν την κουβαλάει μόνο ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Αρκετοί άνδρες μόλις μεγαλώσουν λίγο, βλέπουν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μ΄αυτό που έβλεπες στα 20. Εννοείται ότι κάποια πράγματα θα αλλάξουν σε σένα όσο μεγαλώνεις, καθώς είναι απόλυτα λογικό να αλλάζουν και οι ανάγκες σου. Αλλά από ελεύθερο πουλί στα 20, να είσαι στα 30 θύμα των φόβων σου;
Πριν λίγα χρόνια ένας άλλος φίλος μου παντρεύτηκε μια γυναίκα, που βάσει του γούστου του ήταν άξια απορίας η απόφαση του. Από τότε άρχισε να μου λέει ότι δεν παίζει ρόλο η εμφάνιση σε με τέτοια απόφαση, αφού ούτως η άλλως κάποια στιγμή όλες χαλάνε.
Μόνο που δε σκέφτηκε ότι μέχρι να χαλάσουν και να χαλάσουμε, έχουμε από τον εαυτό μας την απαίτηση της απόλαυσης. Ποτέ δεν θα είσαι ευτυχισμένος με μια γυναίκα που από την αρχή δε σου άρεσε. Απλά συμβιβασμένος θα είσαι. Η εμφάνιση δεν παίζει ρόλο, αφού ζήσεις ένα διάστημα με τον άνθρωπο σου.
Εδώ και χρόνια ακούμε για γυναίκες –τυλιχτήρια, για γυναίκες δηλαδή που χρησιμοποιούν ύπουλες τακτικές, προκειμένου να καταφέρουν να παντρευτούν τους άνδρες με τους οποίους σχετίζονται. Τον τελευταίο καιρό δε βλέπω πολλές τέτοιες γυναίκες. Αν και η ελληνική κοινωνία είναι ακόμα 100 χρόνια πίσω με τα στερεότυπα που κουβαλάει, οι περισσότερες γυναίκες δεν απελπίζονται όσο περνάνε τα χρόνια. Ούτε επιλέγουν τον πρώτο τυχόντα για να κάνουν ένα παιδί. Η οικογένεια είναι αυτή που πιέζει αρκετές φορές, οι ίδιες γυναίκες είναι πιο αυτοτελείς από ποτέ.
Αντίθετα οι άνδρες είναι λιγότεροι αυτοτελείς από ποτέ. Είναι αστείο να ακούς ότι φοβούνται περισσότερο από τις γυναίκες τη δέσμευση. Υπάρχουν άνδρες που φοβούνται τη δέσμευση, όπως υπάρχουν και αντίστοιχες γυναίκες. Δεν υπάρχει πλέον καμία διαφορά.
Είναι όμορφο να βλέπεις ακόμα άνδρες που δε συμβιβάζονται και αντέχουν να είναι μόνοι τους. Χρειάζεται να μείνουν και μόνοι. Αλλιώς δεν πρόκειται να αγαπήσουν τον εαυτό τους. Αυτοί περιμένουν τη μορφή που θα ξεπροβάλλει και θα τους κάνει ευτυχισμένους. Αυτή τη μορφή που οι μονίμως συμβιβασμένοι μπορούν να δουν μόνο με κιάλια…
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ
