Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Από τη φύση μας έχουμε την ανάγκη να κάνουμε σχέσεις. Αγαπάμε, ερωτευόμαστε, εκτιμάμε, απογοητευόμαστε. Ο άνθρωπος που είναι απέναντι μας δεν είναι πάντα υπεύθυνος για όλα αυτά, υπάρχουν και μερικές στιγμές που εμείς έχουμε ανάγκη να νιώσουμε όλα τα παραπάνω. Ακόμα και την απογοήτευση.
Οι σχέσεις είναι πολύ δύσκολες στην εποχή μας. Είτε πρόκειται για φιλικές είτε για ερωτικές. Ακόμα και αυτές που ξεκινάνε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, στην πορεία βρίσκονται αρκετά ψεγάδια και αποδεικνύεται άνθρακας ο θησαυρός. Μπορώ να πω με σιγουριά πλέον ότι οι άνθρωποι είναι γεννημένοι για να απογοητεύουν, ταυτόχρονα όμως είναι γεννημένοι και για να εμπιστεύονται. Ακόμα και οι άνθρωποι που θα ορκιζόσουν ότι είναι πλασμένοι για σένα, πιθανόν να αποδειχθούν ότι δεν ήταν τελικά αντάξιοι σου. Λόγω της φύσης μας, όμως, συνεχίζουμε να εμπιστεύομαστε.
Λένε ότι οι σχέσεις μας κρίνονται στα δύσκολα. Πιθανόν να είναι έτσι. Δεν κρίνονται όμως μόνο από αυτό. Κρίνονται και στα εύκολα. Είναι πολλοί αυτοί που βγάζουν κόμπλεξ απέναντι σου όταν η ζωή σου πηγαίνει καλύτερα από τη δική τους. Οι σχέσεις κρίνονται επίσης από τα περιθώρια επιλογών. Όταν ο άλλος έχει το περιθώριο της επιλογής, εκεί θα καταλάβεις τις προτεραιότητες του.
Για μένα, ωστόσο, ο σημαντικότερος παράγοντας που κρίνει μια σχέση είναι άλλος. Η διάρκεια είναι αυτή που κάνει τη διαφορά.
Θυμάμαι όταν ήμουν στον στρατό, είχα γνωρίσει έναν τύπο. Μιλάμε για ένα παιδί διαμάντι. Χαλί να γίνει να τον πατήσεις. Τον είχα βοηθήσει μια φορά ως ελαφρώς παλιότερος και αυτός φρόντισε να μου το ανταποδώσει. Θυμάμαι την επιμονή του να συνεχίσω να ασχολούμαι με το ραδιόφωνο, το οποίο είχα σταματήσει λόγω της θητείας μου. Με πήγε με το αμάξι του στο ραντεβού που έμελε να μου αποφέρει τα πιο ωραία ραδιοφωνικά χρόνια της ζωής μου. Είμαι σίγουρος ότι αν του έλεγα ότι χάλασε το αμάξι μου, θα με πήγαινε και στην πρώτη εκπομπή. Άκουσε και τις επτά ώρες της πρώτης εκπομπής. Αν είχα γκόμενα εκείνη την περίοδο, αποκλείω να μου ήταν τόσο αφοσιωμένη όσο εκείνος ο τύπος.
Μετά από 3 μήνες, δεν αντάλλαζα ούτε τηλέφωνο με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Και όχι εξαιτίας μου. Βρήκε μια κοπέλα και εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Τον είδα μια φορά μετά από έναν χρόνο και αμέσως κατάλαβα τι παίζει. Του χρωστάω ότι με πίεσε να στείλω βιογραφικό σε εκείνο τον σταθμό. Ωστόσο, δεν τον συγκαταλέγω πάνω από τον μέσο όρο. Ένας άλλος φίλος από τον στρατό, λιγότερο ενθουσιώδης, είναι ακόμα φίλος μου.
Θυμάμαι καλά ερωτευμένα κορίτσια που αργότερα έγιναν ύαινες. Αναρωτιόμουν πως το αρνάκι έγινε λιοντάρι. Θυμάμαι όμως και την κακή γνώμη που είχα για έναν τύπο όταν ήρθε να κάνει εκπομπή στον karma και αποδείχθηκε κύριος με Κ κεφάλαιο. Μπορεί αρκετές φορές η πρώτη εντύπωση να είναι η αληθινή, αλλά καλό είναι να αποφεύγεις τις βιαστικές κρίσεις γιατί είναι εύκολο να εκτεθείς, κυρίως στον ίδιο σου τον εαυτό. Οι σχέσεις είναι όπως οι συναυλίες. Με δυο ωραία τραγούδια δεν κρίνεις μια συναυλία επιτυχημένη. Η διάρκεια είναι αυτή που θα κάνει τη διαφορά. Είναι κάποιοι που αρέσκονται σε βιαστικά συμπεράσματα και πάντα την πατάνε. Ούτε χρειάζεται να τα βάφεις μαύρα όπως ο τύπος της φωτογραφίας, ούτε να αποθεώνεις από την πρώτη στιγμή. Θα θυμίσω τον γνωστό όρο της όπερας. ''It ain't over 'til the fat lady sings.'' Τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία». Τίποτα δεν κρίνεται στην αρχή. Η διάρκεια κάνει τη διαφορά.
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ
