Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Από μικρά παιδιά μάθαμε να αγαπάμε τις γιορτές για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είχαμε να ξυπνάμε από τις 7.30 για να πηγαίνουμε σχολείο. Πάντα είχαμε μια αδυναμία στα Χριστούγεννα λόγω της πιο ζεστής ατμόσφαιρας που επικρατούσε . Χριστουγεννιάτικα δέντρα, στολίδια, μπαλόνια και διάφορα γλυκά, ήταν σίγουρα προτιμότερα από τη γλυκιά αναμονή για το κουδούνι του σχολικού διαλλείματος. Δυστυχώς μας πήρε αρκετά χρόνια για να καταλάβουμε την αξία των μαθητικών χρόνων.
Η αξία των Χριστουγέννων βέβαια παρέμεινε αναλλοίωτη στα μάτια της πλειοψηφίας. Και ενώ στα χρόνια που πήγαινα σχολεία, η εν λόγω γιορτή ερχόταν στο μυαλό μας 1-2 εβδομάδες πριν, στα τωρινά χρόνια συμβαίνει πολύ γρηγορότερα. Από τις αρχές Νοεμβρίου βλέπουμε στολισμένους δρόμους, φωταγωγημένες πλατείες και ένα γενικότερο κλίμα αναμονής των Χριστουγέννων. Όχι ότι καυτηριάζουμε το γεγονός, αλλά η ανάγκη να βλέπουμε μια γιορτή να έρχεται πριν την ώρα της, κάτι δείχνει. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να καταφύγουμε σε σύνθετες εξηγήσεις, αφού η δική μου αίσθηση ότι απλά δεν περνάμε καλά και ψάχνουμε τρόπους για να αισθανθούμε καλύτερα. Τα Χριστούγεννα, που είναι η πιο αγαπημένη γιορτή για τους περισσότερους, αφήνουν υποσχέσεις ότι θα νιώσεις τη ζεστασιά που δεν ένιωσες όλο το χρόνο.
Στην πραγματικότητα όμως αν περιμένεις τα Χριστούγεννα για να καλύψεις τα κενά σου, την πάτησες, αφού τότε γίνονται ακόμα μεγαλύτερα. Η μοναξιά σου θα σε καλέσει σε ρεβεγιόν, ακόμα και αν έχεις κάποιους δίπλα σου. Τα Χριστούγεννα κάποιες φορές λειτουργούν σαν make-up, κρύβουν τα προβλήματα, αλλά δεν τα διώχνουν. Το χειρότερο βέβαια ότι κάποιες άλλες φορές σε βυθίζουν ακόμα περισσότερο, αφού σε γιορτινό κλίμα καταλαβαίνεις ευκολότερα τη μοναξιά σου και σε πιάνει μελαγχολία.
Καταλήγοντας, αυτό που έχει σημασία είναι να αφήνουμε το χρόνο να περνάει περιμένοντας κάτι, αλλά ταυτόχρονα να μη μένουμε σ΄αυτό… Πάντα ήμουν υπέρμαχος της γλυκιάς αναμονής. Ίσως να έχει να έχει μεγαλύτερη αξία από το ταξίδι και τον προορισμό του. Ωστόσο, μερικές φορές η φωτιά της μπορεί να σε κάψει. Εσύ απλά επιλέγεις τον τρόπο που θέλεις να καείς…
Για μένα η αξία των Χριστούγεννων εγκείται στο να βρίσκεσαι διπλά στα πολύ αγαπημένα σου πρόσωπα. Αυτά που δε θα μπορείς να χαίρεσαι μια ζωή...
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ.