Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Kαταλαβαίνεις την εξάρτηση όταν χρειάζεται να απομακρυνθείς από αυτό που σου τη δημιουργεί. Η καλύτερα για να ακριβολογούμε, έτσι αντιλαμβάνεσαι το απόλυτο μέγεθος της.
Περασμένες 8.30 το πρωί και όπως κάθε φορά έτσι και χθες, μπήκα στο facebook, προκειμένου να δω την αλληλογραφία μου. Μπορεί το hotmail να είναι το κατεξοχήν ταχυδρομικό σου περιστέρι, όλοι ξέρουμε όμως ότι εδώ και καιρό το facebook το έχει αντικαταστήσει στα περισσότερα επίπεδα. Το e-mail πλέον χρησιμοποιείται για τις άκρως επαγγελματικές καταστάσεις.... Έλα όμως που το facebook δεν έλεγε να ανοίξει με τίποτα.Χάριν ευκολίας, από εκεί λαμβάνω τα περισσότερα κείμενα των συντακτών του simplyman. Δεν πάει το μυαλό σου ότι μπορεί να γίνει η στραβή και ότι θα σε ''πουλησει''. Χθες όμως έγινε...Αρχικά σκέφτηκα ότι με ''πούλησε'' ο υπό σφοδρή αμφισβήτηση υπολογιστής μου, αλλά όταν δοκίμασα και με δεύτερο, κατάλαβα ότι το σύστημα του facebook είχε καταρριφθεί. Αισθάνθηκα ξαφνικά ...έξω τα από τα νερά μου. Όχι ότι αποτελώ αναπόσπαστο κομμάτι της εποχής, αλλά η αλήθεια είναι ότι το αυτο ''τιμημένο'' εργαλείο, έχει γίνει μέρος της ζωής μου τον τελευταίο καιρό. Κυρίως για επαγγελματικούς λόγους, αλλά έχει γίνει, αυτό έχει σημασία.
Μετά την πτώση λοιπόν του συστήματος σκέφτηκα μια ζωή χωρίς social media. Σκέφτηκα όλα τα θετικά και όλα τα αρνητικά που επέφεραν στη ζωή μας όλα αυτά τα μέσα. Ας ξεκινήσουμε από τα αρνητικά....Όχι απαραίτητα κατά σειρά προτεραιότητας.
Βασίζομαστε σε υπερβολικό βαθμό σε μια απομακρυσμένη και ψυχρή σύνδεση. Εάν κοπεί, νιώθεις ξαφνικά αποκομμένος και σαν ψάρι έξω από τη θάλασσα. Η ευκολία με την οποία σου παρέχεται αυτή η σύνδεση, την καθιστά ακόμα πιο εθιστική.
Χάνεις πολλές στιγμές από προσωπικό χρόνο, απασχολούμενος ουσιαστικά από ένα πληκτρολόγιο και μια οθόνη. Σκέψου μόνο τι χρόνο θα κέρδιζες, αν έκανες το ίδιο πράγμα από ένα τηλέφωνο ή σε μια βόλτα. Κυρίως όμως θα κέρδιζες τον εαυτό σου, είτε ψάχνοντας τον, είτε τροφοδοτώντας με πιο ουσιαστικά πράγματα.
Τρίτο και κατ΄εμέ χειρότερο. Η ανάδειξη της “μαλακίας”. Στην εποχής της άκρατης ματαιοδοξίας, τα μέσα αυτά προσφέρουν στον καθένα τη δυνατότητα να μεταφέρει στην οθόνη σου ακόμα και τις πιο άχρειαστες (για σένα) στιγμές του. Είναι στο χέρι σου να απενεργοποιήσεις τις ενημερώσεις, αλλά αυτή την εποχή, έχοντας συνηθίσει αυτή την παλιοκατάσταση, διακατάχεσαι κι εσύ μια δόση μαζωχισμού...
Τα social media και κυρίως το facebook έχουν όμως κι ένα πολύ μεγάλο θετικό. Σου προσφέρουν στο πιάτο το απόλυτο ξεμπρόστιασμα του διπλανού σου. Βλέπεις πτυχές του χαρακτήρα του που θα αργούσες πολύ να δεις υπό άλλες συνθήκες. Βλέπεις την επιδειξιομανία του, το λαϊκισμό του, ακόμα και τις κωλοτούμπες του...Τώρα που λέω κωλοτούμπες, ήξερα έναν τύπο που έπνεε τα μένεα κατά του νέου πρωθυπουργού και της παράταξης του...Σε κατ΄ιδιάν συζητήσεις μάλιστα, μου είχε αποκαλύψει ότι σκεφτόταν ακόμα και να μετασταστεύσει, αν εκλεγόταν ο Σύριζα. Είχε, βλέπετε, την πεποίθηση, αν και άνεργος, ότι το εν λόγω κόμμα θα τον έβλαπτε “επαγγελματικά”. Χθες με πληροφόρησαν ότι "ανέβασε" τα πρώτα θετικά του σχόλια για την κυβέρνηση Τσίπρα. Αν δεν υπήρχαν τα social media που θα μαθαίναμε γι΄αυτές τις κωλοτούμπες; "Είναι να γελάει κανείς" που θα έλεγε και ο αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος...
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ.
