Από τον Χρήστο Παπαδημητρίου   

Είχε χρόνια να τη δει. Από τη νύχτα που τσακώθηκαν χοντρά όταν του είπε πως χωρίζουν και την άφησε σύξυλη μετά τα μεσάνυχτα στο Λυκαβηττό, πετώντας την έξω απο το αυτοκίνητο. Τότε ήταν και οι δυο είκοσι χρόνων. Είκοσι χρονια μετα τη συνάντησε σε ένα καφέ μετά τη δουλειά. Εκείνος ηταν μόνος του κι εκείνη με μια άλλη γυναίκα. Η μοίρα το έφερε έτσι που κάθισαν σε διπλανά τραπέζια. 

Δεν δυσκολεύθηκε να την αναγνωρίσει. Ο χρόνος είχε περάσει απο πάνω της χωρίς να αφήσει ίχνη. Τα κάστανα της μαλλιά ηταν όμορφα και πυκνά όπως παλιά. Τα χείλη της το ίδιο μεγάλα και κόκκινα. Τα μάτια της εκφραστικά και όμορφα. Μα πάνω απο όλα τον τρέλαναν τα μακριά της καλλίγραμμα πόδια που φαίνονταν κάτω απο το καυτό μίνι που φορούσε. Στην αρχή προσπάθησε να μην καρφωθεί. Αλλα όταν είδε ποσο όμορφη ηταν, σταμάτησε να προφυλάσσεται και αποφάσισε να τη καρφώσει με τα μάτια. Είδε τη φίλη της να σκύβει και να της λέει κάτι στο αυτί και μετά χαμογέλασαν και οι δυο. 

Ο Χρήστος χάρηκε. Ηταν πια προφανές πως η Κλειώ τον είχε αναγνωρίσει και έπαιζε μαζί του. Όμως κάτι τον έκανε να ανησυχεί. Ίσως η σκληρότητα με τη οποία την είχε πετάξει ημίγυμνη έξω απο το αυτοκίνητο τρεις τα ξημερώματα στο Λυκαβηττό, όταν του είχε ζητήσει να χωρίσουν. Ίσως πάλι το γεγονός ότι δεν τον ξαναπήρε ποτέ για είκοσι χρόνια τηλέφωνο. 

Ήταν έτοιμος να επιτεθεί όταν με πήρε τηλεφωνο και μου περιέγραψε τι συνέβαινε.
-Στη θέση σου δε θα το έκανα, του είπα. Κινδυνεύεις να σε χυλοπιτιάσει πολύ άσχημα, συνέχισα.
-Αφού με καρφώνει συνέχεια μου ανταπάντησε. Δεν ξέρεις τι λες. 
Ο Χρήστος έκλεισε το τηλεφωνο και όρμησε στο δίπλανο τραπέζι.
-Κλειώ; Δεν με αναγνωρίζεις; Ο Χρήστος ειμαι. 
- Δεν σας ξέρω κυριε. Ποιος Χρήστος; του είπε με αυστηρή φωνή η Κλειώ. 
- O Χρήστος που τα είχαμε το 1995!!!
- Α τώρα κατάλαβα. Πως έγινες έτσι του είπε!!!! Τρόμαξα να σε γνωρίσω. 

Ο Χρήστος πάγωσε και ετοιμάστηκε να φύγει. Το επόμενο χτύπημα όμως τον έκανε να λιποθυμήσει, σαν να τον χτύπησε το δεξί κροσέ του Κάσιους Κλέι. 
- Μαρία, απο δω ο Χρήστος ο μεγαλύτερος κάφρος που γνώρισα ποτε. Είναι ο μαλάκας που με πέταξε γυμνή στο Λυκαβηττό και έπαθα πνευμονία.
- Α τώρα θυμήθηκα Κλειώ, την ξέρω την ιστορία. 
-Έχεις πολύ θράσος ρε φίλε, του είπε η φίλη της Κλειούς. 

Ο Χρήστος λουσμένος στον ιδρώτα εφυγε τρέχοντας.
Όταν με πήρε τηλεφωνο λίγο μετά,  τον έβρισα και του θύμισα αυτό που συζητάμε χρόνια. 
- Μια γυναίκα μπορεί να σου φερθεί σκληρά ακόμα και αν έχεις κάνει τα πάντα για εκείνη. Πως περιμένεις να φερθεί καλά σε κάποιον που της φέρθηκε τόσο άσχημα;;;

Για να βρείτε τον Χρήστο Παπαδημητρίου στο facebook, πατήστε εδώ.