Από τον Σπύρο Τσιώτση
Ο αρχισυντάκτης μου έθεσε το ερώτημα: Είναι το Red Sparrow το νέο Basic Instict ή έστω η Jenniffer Lawrence η νέα Sharon Stone; Το Βασικό Ένστικτο το έχω δει άρα έπρεπε να δω και το Red Sparrow για να κάνω τη σύγκριση. Από την περίληψη βλέπω ότι και εδώ έχουμε το γνωστό θέμα όμορφη γυναίκα χρησιμοποιεί τη σαγήνη της για να κάνει άντρα ό,τι...θέλει.
Η Jennifer Lawrence είναι η ρωσίδα "σεξουαλική' κατάσκοπος η οποία φοιτά σε μια σχολή 'ξελογιάσματος" ιδιαίτερα απάνθρωπη και εξευτελιστική στις μεθόδους εκπαίδευσης. Της ανατίθεται η αποστολή να ξελογιάσει έναν αμερικανό πράκτορα, ώστε αυτός να "δώσει" μια σημαντική πηγή του, μέσα στη Ρωσική Κυβέρνηση. Βασικά, αυτή η περίληψη όμως έχει ένα θέμα. Ότι παραβλέπει το πρώτο τραυματικό μισάωρο και τα γεγονότα που οδήγησαν τη Ντομινίκα να πλαγιάζει με άντρες για να υποκλέψει μυστικά για το κράτος (ο κωδικός Red Sparrow σημαίνει αυτό ακριβώς το είδος κατασκόπου). Να γίνει δηλαδή μια ιερόδουλη στην υπηρεσία του κράτους.
Στην εισαγωγή του έργου, μας γίνεται γνωστό ότι η Ντομινίκα ήταν μπαλαρίνα στα Μπολσόι που αποσύρθηκε λόγω τραυματισμού (τη δείχνει τη σκηνή, πολύ σκληρή). Μένοντας άνεργη ο θείος της, ο οποίος δουλεύει για την FSB, την μπλέκει σε μια επιχείρηση όπου κάποιος δολοφονείται. Έτσι ως μοναδική μάρτυρας έχει δυο επιλογές. Ή να πεθάνει ή να γίνει Red Sparrow. Και από εδώ ξεκινάνε οι διαφορές με το Βασικό Ένστικτο. Ακόμα και οι όποιες σεξουαλικές σκηνές εδώ αντί να ερεθίζουν, περισσότερο δημιουργούν μια αποστροφή, καθώς υπάρχει διάχυτο το στοιχείο του εξαναγκασμού αλλά και του βιασμού ακόμα (στη σκηνή της δολοφονίας όπου η Ντομινίκα ήταν το δόλωμα).
Η Ντομινίκα δεν είναι το αδίστακτο σεξουαλικό πλάσμα το οποίο είναι η Κάτριν του Βασικού Ένστικτου. Ένα χρόνο μετά τη Σιωπή των Αμνών, η ηρωίδα την οποία ενσάρκωσε η Σάρον Στόουν ήταν ίσως το αντίστοιχο του Χάνιμπαλ Λέκτερ, σε ότι αφορά τη σεξουαλική ενέργεια. Μπορεί να μην έτρωγε τους εραστές της κυριολεκτικά αλλά σίγουρα μεταφορικά, τους πήδαγε το μυαλό. Χωρίς να ξέρουμε πολλά για το παρελθόν της, σε αντιδιαστολή με την Ντομινίκα, βλέπουμε κατευθείαν μια πανίσχυρη δυναμική γυναίκα που εμπαίζει ένα ολόκληρο αστυνομικό τμήμα. Και αυτό βγάζοντας έξω το σκυλάκι της τον Μάικλ τον Ντάγκλας που τον σέρνει για πλάκα.
Αυτή είναι ακόμη μια διαφορά, καθώς ο ανδρικός στόχος στο Red Sparrow, δεν είναι κάποιος ηλίθιος και αποτυχημένος πράκτορας. Το ότι για να του την πέσει η Ντομινίκα γράφεται σε κολυμβητήριο, λέει πολλά, για τον τρόπο ζωής του. Ο Νέιτ Νας είναι ένας αφοσιωμένος επαγγελματίας που αντιλαμβάνεται άμεσα το παιχνίδι και ξεκαθαρίζει στην Ντομινίκα ότι θα παίξει με τους όρους του. Μπορεί να είναι όσο σκληρή, ψυχρή και παραπλανητική θέλει. Πλάκα έχει μια ατάκα που του λέει ο προιστάμενος του: "Άμα στην πέσει για σεξ, είναι Red Sparrow, είναι πολύ καλή για σένα". Και ο Νέιτ το ξέρει, είναι προσγειωμένος. Αλλά πρέπει να παίξει. Τι θα γίνει στη συνέχεια είναι αρκετά ενδιαφέρον. Δε θα πω άλλα για να μη το χαλάσω για όσους θέλουν να δουν την ταινία.
Μια ταινία με τρομερό κάστ (Jeremy Irons, Charlotte Rampling, Ciaran Hinds, Mary Louise Prker, Joely Richardson) σε σχέση με το φτωχότερο σε καστ Βασικό Ένστικτο που είχε μόνο τους δυο υπερπρωταγωνιστές και τίποτα άλλο. Ήταν ένα απλό αστυνομικό, ερωτικό θρίλερ και όχι ένα σεξουαλικό, κατασκοπευτικό, σκοτεινό και πολιτικό έργο(σαφής σκιαγράφηση της νοσηρότητας του καθεστώς Πούτιν). Η πλοκή του τελευταίου είναι πιο ενδιαφέρουσα αλλά δε φτάνει άλλα κατασκοπευτικά θρίλερ όπως το SPY GAME. Η Jennifer Lawrence κάνει πολύ καλή δουλειά στο να μεταφέρει στην οθόνη πως οι τραυματικές εμπειρίες μας σκληραίνουν και μας μουδιάζουν αλλά σίγουρα δεν είναι Sharon Stone στο βασικό ένστικτο. Είναι κάτι άλλο διαφορετικό. Η Κατρίν Τρεμέλ, ήταν το απόλυτο σεξουαλικό αρπακτικό κα φαίνεται να είναι ένας απλός ρόλος. Το ότι κάτι είναι απλό όμως δε σημαίνει ότι είναι και εύκολο.
