Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο

O Αρθουρ Φλεκ είναι από τα θύματα της ζωής. Χτυπημένος, χλευασμένος, κακοποιημένος. Τα μάτια του είναι γεμάτα θλίψη. Αυτό που θέλει είναι να μην αισθάνεται τόσο άσχημα, γι΄αυτό και παίρνει 7 διαφορετικούς τύπους φαρμάκων. Το όνειρο του είναι να δουλέψει σαν κωμικός, αλλά το σύστημα του κάνει τη ζωή δύσκολη. Ένα σύστημα που δεν έχει καθόλου χρόνο και πόρους γι΄αυτόν.

Κάποια στιγμή ο κόμπος φτάνει στο χτένι. Η τελευταία επίθεση που δέχεται ο Άρθουρ και ένα νέο που μαθαίνει, μετατρέπουν το θύμα σε θύτη. Είναι η στιγμή που παίρνει την κατάσταση στα χέρια του. Ο Χοακίν Φίνιξ δεν είναι πια ένας κακομοίρης αποτυχημένος κλοουν, είναι ένας τιμωρός.

Από την πρώτη στιγμή ο Χοακίν Φίνιξ …κατοικεί στον Αρθούρ. Δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να χάσει το φετινό Όσκαρ. Έχοντας χάσει 25 κιλά, φαίνεται εύθραστος, πεινασμένος, εξαθλιωμένος. Η λεπτότητα των κινήσεων του είναι εντυπωσιακή και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις στιγμές που ξεσπά. Η φυσικότητα του είναι συναρπαστική. Τρέχει, χορεύει, καπνίζει με τρόπο που ξεχνάς ότι βλέπεις ταινία. Νομίζεις ότι είναι σε πραγματικό χρόνο, σε πραγματικό κόσμο. Η μουσική υπόκρουση σε βάζει ακόμα περισσότερα μέσα στο κλίμα.

Το τέλος της ταινίας σου αφήνει μια περίεργη αίσθηση, καθώς δε γνωρίζεις τι απ΄όλα αυτά συνέβη και τι φαντάστηκε ο ήρωας μας. Το σίγουρο είναι ότι ο Χοάκιν Φίνιξ κερδίζει όλες τις εντυπώσεις. Αν και ο Άρθουρ από στοργικός γιος που είδαμε στην αρχή του έργου, μετατρέπεται σε έναν αιμοβόρο κακοποιό, ο κόσμος τάσσεται στο πλευρό του. Ο Άρθουρ Φλέκ απελευθερώθηκε, απογυμνώθηκε και στο τέλος κέρδισε.

Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ