Από τη Ρίτσα Στάμου
Τα παντρεμένα αγόρια να τη βγάλετε τη βέρα σας τώρα αμέσως. Ίσως σας διαφεύγει, αλλά η βέρα είναι ένας τεράστιος μαγνήτης για γυναίκες, που έχουν σκοπό ζωής να εισχωρούν σε δυάδες, να τις διαλύουν και μετά, ικανοποιημένες να φεύγουν για νέες περιπέτειες, πάλι με τον ίδιο στόχο.
Σε τρόμαξα; Κοίτα, η λογική λέει ότι ένας άνδρας (και μια γυναίκα, αντίστοιχα, αλλά εδώ απευθύνομαι κυρίως σε σένα, ανυποψίαστε και αθώε φίλε) φοράει τη βέρα του, για να κάνει γνωστό στους γύρω του ότι είναι δεσμευμένος επισήμως. Με παπά και κουμπάρο ή δήμαρχο, ό,τι θέλεις. Όμως, η βέρα δεν είναι για το θεαθήναι. Ή, τουλάχιστον, δεν θα έπρεπε να είναι. Τη βέρα τη φοράς στο δάχτυλό σου επειδή μέσα έχει χαραγμένα ένα όνομα και μια ημερομηνία που σημαίνουν πράγματα. Το όνομα του ανθρώπου, που επέλεξες να περάσεις τη ζωή σου μαζί του και μια ημερομηνία, που για τους δυο σας έχει ξεχωριστή σημασία. Αυτές οι δύο πληροφορίες είναι που μετρούν, που «καίνε» το δάχτυλό σου, και όχι το να δείξεις στον κόσμο ότι είσαι παντρεμένος.
Μέχρι εδώ ωραία και ρομαντικά, έτσι; Χμ, όχι ακριβώς. Όσο εσύ και η γυναίκα σου ζείτε αυτό που έχετε δημιουργήσει, την καθημερινότητά σας, τη ζωή σας, τα θέματά σας, τα καλά και τα άσχημα, η τύχη σας δουλεύει.
Κάπου υπάρχει μια άλλη γυναίκα, που θα σε βάλει στο μάτι. Όταν θα της έχουν τελειώσει τα υπόλοιπα αφελή θύματα, θα έρθει και η σειρά σου. Και τότε, επειδή είναι βέβαιο πως, αν σε βάλει στο σημάδι, θα σε πετύχει, κοίτα να είσαι προετοιμασμένος. Αλλά τι λέω; Δεν γεννήθηκε ακόμη ο παντρεμένος, που θα μπει στο στόχαστρο μιας γυναίκας (ανάλυση της οποίας θα κάνω σε λίγο, μην βιάζεσαι) και θα της γλιτώσει... Σε πονάει; Δέξου το γιατί είναι έτσι, όπως στο λέω. Κι αν ακόμη δεν ενδώσεις ολοσχερώς, σίγουρα θα μπεις στον πειρασμό. Θα κάνεις σκέψεις, θα ταρακουνηθεί και λίγο το μέσα σου, «μμμ, μετράω, ο άντρας» κι ένα ψιλοπαιχνιδάκι θα το παίξεις. Αν το κρατήσεις εκεί, εντάξει. Αλλά δεν θα το κρατήσεις. Θα θέλεις και λίγο ακόμη. Να δεις μέχρι πού φτάνει όλο αυτό. Όχι, όχι, δεν θα το προχωρήσεις, έτσι απλώς, βρε αδερφέ, κουβέντα να γίνεται. Κούνια που σε κούναγε. Να εύχεσαι να μην στοχοποιηθείς, γιατί το σπίτι σου θα το κλείσεις χωρίς να το πάρεις χαμπάρι. Και να πεις ότι θα είναι από εκείνες τις ταινίες του κινηματογράφου βγαλμένος αυτός ο καινούριος έρωτας, που ανακαλύπτετε ότι ζούσατε χώρια τόσα χρόνια, αλλά είστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο και τα παρατάτε όλα και τα τινάζετε στον αέρα, για να είστε μαζί και να τρέχετε στους αγρούς χέρι χέρι, πάει στο καλό. Όχι, φιλαράκο, από του χειρίστου είδους τις τσόντες θα είναι βγαλμένος, γιατί μετά, όταν θα έχεις διαλύσει κάθε σταθερά της ζωής σου για το απόλυτο τίποτα, θα το χτυπάς το κεφαλάκι σου στον τοίχο, αλλά, χωρίς να θέλω να σε πληγώσω, θα είναι αργά. Το «ποτέ δεν είναι αργά» είναι από τα πολυφορεμένα κλισέ και, όπως θα έπρεπε ήδη να γνωρίζεις, δεν ισχύει για όλες τις περιπτώσεις.
Κι έρχομαι στο τίποτα, που σου είπα λίγο πριν. Οι γυναικούλες αυτές, με τη μηδενική προσωπικότητα και το αδιανόητα γελοίο επίπεδο, που δεν στάθηκαν άξιες στη ζωή τους να δημιουργήσουν μια δική τους κοινή πραγματικότητα με έναν σύντροφο, μια δική τους κοινή καθημερινότητα, με στραβές και ευθείες διαδρομές, με εύκολα και δύσκολα, με ρίσκα και κινδύνους, οι γυναίκες αυτές με την απόλυτη απουσία αυτοσεβασμού, κοιτάζουν μέσα από ξένες κλειδαρότρυπες. Όταν δουν κάπου μια ωραία εικόνα, αποφασίζουν να γίνουν κι εκείνες μέρος της, εκτοπίζοντας, βέβαια, στοιχεία που υπάρχουν ήδη στο πλάνο.
Γιατί έτσι είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Από το να ξεκινάς από το μηδέν κάτι, είναι προτιμότερο να μπεις κατευθείαν στα έτοιμα. Και προσπαθούν να επιβεβαιώσουν το τίποτα, από το οποίο αποτελείται η, επί της ουσίας, ανύπαρκτη οντότητά τους, θεωρώντας νίκη και θρίαμβο, το να εισχωρήσουν σε ένα ζευγάρι και να πάρουν τη θέση μιας γυναίκας στην καρδιά του άντρα της. Καρδιά είπα; Συγνώμη, λάθος. Να πάρουν τη θέση της γυναίκας σου οπουδήποτε αλλού, εκτός από την καρδιά σου. Δεν ενδιαφέρονται, αγόρι μου, αυτού του τύπου οι γυναίκες για καρδιές. Σκοπός τους είναι μόνο, να αισθανθούν επιβεβαίωση, με την έννοια που εκείνες ορίζουν. Κέρδισα, τώρα τον έχω εγώ....! Και, μετά, πάμε γι’ άλλα. Τόσο απλά. Αυτή είναι η τακτική τους, απ’ αυτό συντηρείται το τίποτά τους και γίνεται ακόμη μεγαλύτερο. Γυναίκες, συνήθως, χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, με περιορισμένο λεξιλόγιο και ύπαρξη iq υπό αμφισβήτηση. Α, και τεράστια έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση, καθώς αποτελεί και το μόνο τους προσόν. Αν και, συχνά, τίθεται κι αυτό προς συζήτηση. Αυτό είναι το προφίλ της γυναίκας, που ικανοποιείται, μπαίνοντας, χωρίς την παραμικρή αιδώ, στη θέση μιας άλλης.
Γι’ αυτό σου λέω. Αν πιστεύεις ότι αξίζει να χαραμίσεις έτσι απλά, για ένα τίποτα, όσα ένιωσες για τη γυναίκα που έχεις δίπλα σου, κάνεις λάθος και το ξέρεις. Το τίποτα θα είναι πάντα τίποτα. Αυτό που έχεις δημιουργήσει, όμως, είναι κάτι. Κράτα το με προσοχή. Και, εκτός κι αν είσαι πολύ σίγουρος για τον εαυτό σου (που δεν θα έπρεπε, γιατί άντρας είσαι...), μην είσαι προκλητικός. Βγάλε τη βέρα!