Από τη Ρίτσα Στάμου

Όχι.

Η γυναίκα που σέβεται τα φουστάνια που φοράει, δεν συγχωρεί την απιστία. Και γιατί να τη συγχωρήσει, δηλαδή; Έχει κάποιο λόγο να μοιράζεται με άλλη εκείνον που γουστάρει; Όχι, κανένα.

Στην πραγματική ζωή, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και ξεκάθαρα. Ίσως όχι και τόσο απόλυτα, θα έλεγε κανείς, αλλά αυτό είναι η δική μου τοποθέτηση και θα τη δούμε στο τέλος. Κι επειδή το να προσδιορίσουμε τι ακριβώς (πρέπει να) θεωρείται απιστία θα μας έπαιρνε πολύ χρόνο και ακόμη περισσότερη κουβέντα για να το ολοκληρώσουμε, εδώ θα μιλήσουμε για την απιστία με τη στενή έννοια του όρου.

Στην πραγματική ζωή, λοιπόν, υπάρχουν γυναίκες, που συγχωρούν. Ναι! Ανατριχιάζω και μόνο που το σκέφτομαι, αλλά συμβαίνει. Υπάρχουν γυναίκες, που μαθαίνουν είτε τυχαία είτε όχι τυχαία ότι ο άνθρωπός τους (δεν εξετάζω αν έχει και γάμο το πακέτο ή αν πρόκειται για σκέτη σχέση, άλλωστε ο γάμος δεν καθορίζει την επαφή δύο ανθρώπων) βρέθηκε στο κρεβάτι με μια άλλη και συνεχίζουν να είναι μαζί του.

Η πρώτη περίπτωση (θα το δω ρομαντικά) είναι εκείνη που αγαπά. Τόσο, που θα βρει τη δύναμη να σου πει, δεν πειράζει, σε συγχωρώ... Εκείνη που θα ελπίσει στο χρόνο, για να κλείσει η πληγή της προδοσίας σου. Που θα κλαίει κρυφά σου, μην αντέχοντας τον πόνο, αλλά σε σένα θα δείχνει πως όλα είναι εντάξει. Ίσως ενοχικά να αναζητήσει το δικό της μερίδιο ευθύνης σε όλο αυτό (ψάξε κι εσύ το δικό σου, αν σ’ ενδιαφέρει να μείνεις). Η γυναίκα που είναι αποφασισμένη από πριν να πιστέψει όποια δικαιολογία της πεις. Αν τη ρωτήσεις, θα σου απαντήσει ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εσένα, ίσως να φέρνει λίγο προς εμμονή. Σ’ αγαπάει, λέει. Ναι, αυτή θα σε συγχωρήσει.

Η δεύτερη περίπτωση είναι η σακαφιόρα. Η βολεμένη. Της προσφέρεις πάρα πολλά, για να αφήσει μια απιστία να της χαλάσει το κάδρο. Θα το προσπεράσει απλά. Με ένα ζευγάρι καινούριες γόβες ή ένα λαμπερό κόσμημα. Θα κάνει ένα ταξίδι – αστραπή, θα αλλάξει παραστάσεις και όλα ( ; ) θα ξαναγίνουν όπως πριν. Μπορεί και να σε πληρώσει με το ίδιο νόμισμα, δεν μπορώ να στο αποκλείσω με βεβαιότητα... Καλού κακού, να είσαι έτοιμος για καμιά αποκάλυψη στο μέλλον. Πάντως, ναι, αυτή θα σε συγχωρήσει.

Η τρίτη περίπτωση είναι η εγκλωβισμένη στο τι θα πει ο κόσμος (αυτό ισχύει κυρίως για γάμους). Η μαμά της και οι κολλητές – όλες της ίδιας συνομοταξίας, θα τη συμβουλεύσουν να κάνει τα στραβά μάτια. Δεν κλείνουν, κορίτσι μου, τα σπίτια με ένα κέρατο. Αυτό θα της πουν και θα συνεχίσουν, ξέρεις τι κέρατο έχω φάει εγώ που με βλέπεις; Αλλά το σπίτι μου το κράτησα. Κυρία! Σημασία έχει πού επιστρέφει ο άντρας. Και πού επέστρεψε...; ΣΕ ΣΕΝΑ. Εντάξει, λόγω κακών συναναστροφών, αλλά, ναι, κι αυτή θα σε συγχωρήσει.

Τώρα, όμως, αγόρια, διαβάστε και τη γνώμη μου. Η απιστία είναι μια σιχαμερή και χυδαία συμπεριφορά, που δεν επιτρέπει μετριότητες στους χαρακτηρισμούς και, αν μου επιτρεπόταν, θα χρησιμοποιούσα πολύ πιο σκληρές εκφράσεις, πολύ πιο αιχμηρά λόγια.

Η γυναίκα που σε έχει αγαπήσει αληθινά, που ξεπέρασε τον εαυτό της χτίζοντας μια σχέση και επενδύοντας σε συναισθήματα, μόνο σε συναισθήματα, βαθιά και

ολοκληρωτικά, δεν θα σε συγχωρήσει. Γιατί δεν πρέπει να σε συγχωρήσει. Γιατί δεν σου αξίζει να σε συγχωρήσει. Και, βασικά, δεν αξίζει στην ίδια.

Γιατί καμιά αγάπη, όσο δυνατή κι αν είναι, δεν είναι ικανή να σβήσει την εικόνα. Μαθαίνω την απιστία σημαίνει κάνω εικόνα. Εικόνα που εμφανίζεται μπροστά της κάθε φορά που πας να την αγκαλιάσεις. Ξέρει ότι με τα ίδια χέρια αγκάλιασες και μια άλλη. Την αγγίζεις και την καις. Κάθε φορά που πας να τη φιλήσεις. Ξέρει ότι με τα ίδια χείλη φίλησες μια άλλη. Τη φιλάς και τη δηλητηριάζεις. Κάθε φορά που είσαι στο κρεβάτι μαζί της. Ξέρει ότι ξάπλωσες με μια άλλη. Ποια αγάπη, όσο δυνατή κι αν είναι, μπορεί να σβήσει τη σιχασιά;

Η γυναίκα που αγάπησε και αποθέωσε απόλυτα δεν έχει κανέναν λόγο να το δεχτεί όλο αυτό και να υποβάλλει τον εαυτό της σε ένα συνεχές μαρτύριο. Όχι, αυτή δεν θα σε συγχωρήσει.

Οι υπόλοιπες απλά χαλάνε την πιάτσα.