Κι όμως το εξαιρετικό άρθρο που θα διαβάσετε δεν έχει γραφτεί από επαγγελματία του χώρου. Η φίλη μας, η Ελευθερία από τη Θεσσαλονίκη, φανατική αναγνώστρια του simplyman, μάς το έστειλε για να το δημοσιεύσουμε. Η Ελευθερία μόλις τελείωσε τις σπουδές της στην ψυχολογία, αλλά μας ξεκαθάρισε ότι το πάθος της ήταν ανέκαθεν η δημοσιογραφία...Απολαύστε το άρθρο.
Η γενίκευση, η διάχυση της ευθύνης είναι πρακτική του ολοκληρωτισμού και είναι στοιχεία φασιστικής νοοτροπίας, για αυτό και δεν πιστεύω στη κατηγοριοποίηση. Συγκεκριμένα, δεν πιστεύω σε δόγματα όπως «όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μύτη» ούτε το «πυρ γυνή και θάλασσα» υπονοώντας τους μη συναισθηματικούς άνδρες που το μόνο που σκέφτονται είναι το σεξ και τις γυναίκες που είναι εξίσου επικίνδυνες με τη φωτιά και τη θάλασσα. Η διαμάχη των δύο φύλων για το ποιος θα επικρατήσει σε μία σχέση είναι μεγαλύτερη αφ’ ής στιγμής οι γυναίκες έχουν χειραφετηθεί οικονομικά και κατ’ επέκταση κοινωνικά και διεκδικούν τον ρόλο του αρχηγού που θα παίρνει τις αποφάσεις σε μια σχέση, που ήταν παραδοσιακά ανδρική υπόθεση. Ωστόσο, φτάνοντας σε μια ώριμη φάση της ζωής μας έχουμε όλοι παρατηρήσει στο προσωπικό ή στον ευρύτερο κοινωνικό μας περίγυρο μια γυναίκα αδίστακτη που με διάφορες πρακτικές έχει κάνει υποχείριο έναν άνδρα, δηλαδή δεν λαμβάνει απλώς αποφάσεις για το κοινό μέλλον του ζευγαριού του τύπου: που θα πάμε το βράδυ για φαγητό, πού θα πάμε διακοπές, πόσα τετραγωνικά μέτρα σπίτι θα αγοράσουμε, πως θα διαπαιδαγωγήσουμε το παιδί μας, τι όνομα θα του δώσουμε κλπ αλλά φτάνει στο σημείο να απομυζεί «άλλο της μισό» οικονομικά, συναισθηματικά, να χάνει τον εαυτό του σε μια σχέση και αν κάποτε εξαντλημένος χωρίσει να αναρωτιέται «μα τόσο καιρό πού ήμουν εγώ σε αυτή τη σχέση;».
Η γυναίκα αράχνη λοιπόν έχει δύο κύρια χαρακτηριστικά δεν είναι ποτέ ειλικρινής και ευθύς άνθρωπος πολύ απλά γιατί υπακούει στο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», θεωρεί την ανθρώπινη σχέση συναλλαγή - νταραβέρι και φυσικά σαν καλός έμπορος πιστεύει ότι θα είναι κερδισμένη αν πάρει πολλά και δώσει λίγα ή και τίποτα αν είναι δυνατόν, οπότε δεν είναι επουδενί δοτική.
Στόχος είναι η ηγεσία
Η γυναίκα αράχνη που θέλει να αποφασίζει για όλα σε μια σχέση σίγουρα δεν έχει βρει τον άνδρα που θαυμάζει, αλλιώς θα εμπιστευόταν την άποψή του. Σίγουρα δεν έχει βρει τον άνδρα που ταιριάζει, διότι τότε θα υπήρχε σύγκλιση απόψεων τουλάχιστον σε κάποια σημεία. Τελευταίο αλλά σημαντικότερο όλων: δεν αγαπάει αυτόν που έχει βρει διότι σε διαφορετική περίπτωση θα υπήρχε κατανόηση και συμβιβαστική λύση. Εδώ αρχίζουν τα προβλήματα: αυτή η γυναίκα όπως όλες οι γυναίκες αράχνες στην αρχή της σχέσης είναι συναινετική και δεν δείχνει ηγεμονικές τάσεις, όμως α) έχει σχέδιο απομόνωσης του συντρόφου της από τους ανθρώπους που ενδέχεται να τον επηρεάζουν ώστε να μην παρεμβαίνουν στη σφαίρα της δικής της επιρροής β) τεχνηέντως και με την πάροδο του χρόνου προσπαθεί να κάνει τον σύντροφό της να νιώσει μειονεκτικά απέναντί της πχ αυτή είναι πιο μορφωμένη, παίρνει υψηλότερο μισθό, είναι από καλύτερη οικογένεια δηλ αρχίζει σιγά-σιγά να προβάλλει την πραγματική εικόνα που έχει για τον σύντροφό της ώστε και αυτός υποσυνείδητα να αποδεχθεί την υπεροχή της. Επίσης στοχεύει στο συναίσθημα της συμπόνοιας του συντρόφου της πχ περνάει ένα πρόβλημα υγείας κ το προφασίζεται συνεχώς ώστε να περνάει η δική της άποψη γιατί ο σύντροφός της δε θέλει να διαφωνήσει και να την φορτώσει περαιτέρω συναισθηματικά με συγκρούσεις. Το αποτέλεσμα ποιο είναι; Ο άνδρας απομονώνεται, χάνει την αυτοεκτίμησή του, γίνεται άβουλος και υποχείριό της και στο τέλος πλέον δεν είναι της αρεσκείας της και ψάχνει για κάποιον πιο δυναμικό.
Στόχος είναι τα λεφτά
Η γυναίκα αυτή δεν έχει σκεφτεί ποτέ ότι θα πρέπει να είναι αυτόνομη οικονομικά και σχέδιό της είναι η καλή ζωή χωρίς κόπο. Οι άνδρες στόχοι είναι αυτοί που θα της εξασφαλίσουν αυτό που εκείνες είναι ανίκανες να αποκτήσουν με τις προσωπικές τους δυνάμεις. Η γυναίκα αυτή κάνει τα πάντα μέχρι να επιτύχει να φτάσει στο ευτυχές γεγονός του γάμου: αφενός αποκρύπτει το πλούσιο ερωτικό παρελθόν της και αυτοπαρουσιάζεται ως «αμέμπτου ηθικής», αφετέρου στη πορεία της σχέσης μέχρι τον γάμο συμφωνεί σε όλα με τον σύντροφό της, τον θαυμάζει και τον εξυμνεί, αποτελεί δηλαδή την απόλυτη επιβεβαίωση του ανδρικού εγωισμού «νέα, ωραία και υπάκουη». Όταν όμως ο τελικός στόχος επιτευχθεί και απολαμβάνει τα αγαθά ενός κοινωνικοοικονομικά πετυχημένου γάμου βγάζει το προσωπείο της γατούλας και θυμάται το έκλυτο παρελθόν της τότε ο σύζυγος αναρωτιέται «μήπως ήταν πολύ καλή για να είναι αληθινή;» και η κυρία με ένα διαζύγιο και παχυλή διατροφή τραβάει ολοταχώς για το επόμενο θύμα. Βέβαια θα μου πεις, αυτά ισχύουν στις ανώτερες οικονομικά τάξεις, δεν είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα γυναίκας- αράχνη όμως έχω απάντηση και σε αυτό: οι γυναίκες αράχνες δεν είναι μόνο τα δίμετρα μοντέλα- κουκλάρες που στοχεύουν στον άνδρα «χρυσωρυχείο», υπάρχουν διαβαθμίσεις στο βαθμό της ευπορίας του θύματος της γυναίκας -αράχνη και σε αυτές τις επιλογές τους που τις βλέπουμε και στη δική μας γειτονιά, γιατί απλά αυτός ο τρόπος σκέψης είναι μια νοοτροπία με την οποία γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές κοριτσιών ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης.
Μπορεί να υπάρχουν πλείστες συμπεριφορές μιας γυναίκας- αράχνη, στο παρόν άρθρο έθιξα κάποιες που παρατήρησα. Το βέβαιο είναι ότι αυτές οι συμπεριφορές που σκοπό έχουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δεν έχουν ποτέ αίσιο τέλος ούτε για το θύμα αλλά και ούτε για τον θύτη, γιατί αξίζει περισσότερο να δίνεις απ’ ότι να παίρνεις « Να θυμάσαι ότι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι αυτοί που παίρνουν περισσότερα, αλλά αυτοί που δίνουν περισσότερα.»H. Jackson Brown, Jr., 1940-, Αμερικανός συγγραφέας
