Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο

Είναι τόσες οι σειρές στην ελληνική τηλέοραση που σίγουρα που δεν μπορείς να τις παρακολουθήσεις όλες. Μια, άντε δυο το πολύ, ανάλογα με το προσωπικό χρόνο που έχει καθένας. Οι υπόλοιπες ίσως τιμηθούν κάποια στιγμή στο μέλλον σε επανάληψη. Το πώς επιλέγεις να δεις κάποια σειρά είναι και αυτό κάτι καθαρά προσωπικό. Eγώ ας πούμε δίνω βάση στο story και ένα ναυάγιο δύσκολα θα μπορούσε να με αφήσει ασυγκίνητο. Άλλωστε, για πολλούς άνδρες της γενιάς μου ο Τιτανικός αποτέλεσε μια πολύ δυνατή βραδιά συγκίνησης σε νεαρή ηλικία.

Το Ναυάγιο είναι μια σειρά που έχει μαγνητίσει πολλά βλέμματα. Τέτοια ένταση και σασπένς είχα να δω από τα πρώτα επεισόδια στις Άγριες Μέλισσες. Η σύγκριση φυσικά με τις Μέλισσες δεν ευνοεί κανέναν, καθώς μιλάμε για τη σειρά με την καλύτερη κατανομή ρόλων που υπήρξε ποτέ. Το Ναυάγιο έχει κάποιους αδύναμους ρόλους, αλλά κατά τα άλλα είναι περίφημο. Οι σκηνές στο πλοίο ήταν συγκλονιστικές. Όμοιες της δεν έχουμε ξαναδεί σε ελληνική παραγωγή. Στην αρτιότητα του αποτελέσματος συνέβαλαν και τα ειδικά συνεργεία από το εξωτερικό που ήρθαν για τα γυρίσματα. Γενικά όλο το story και το δέσιμο του από τον σκηνοθέτη έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Κι επειδή προσωπικά μου αρέσουν οι διακρίσεις, υπάρχει κάποιος που έχει ξεχωρίσει στα πρώτα επεισόδια. Ο λόγος για τον Καπετάν Στελή, τον οποίον υποδύεται ο εξαιρετικός Λεωνίδας Κακούρης. Δεν έχει περάσει καιρός από τότε που μάγεψε το κοινό ως άρχοντας του Κάμπου. Τότε ήταν ένας πανίσχυρος, ραδιούργος άνδρας που δεν τον κλόνιζε τίποτα. Τώρα είναι ένας απλός, τίμιος καπετάνιος ενός μικρού σκάφους. Ομολογώ ότι πίστευα ότι θα τον μνημόνευαν όλοι ως Δούκα Σεβαστό ως το τέλος του καριέρας του. Μέχρι να τον δω στο Ναυάγιο ως καπετάν Στελή. Σπαρακτικός και ανεπανάληπτος με δυο λόγια. ‘’Στείλατε στο θάνατο στα παιδία μας’’ είπε και λύγισε και τους πιο… αλύγιστους.

Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ