Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο

Στις μέρες μας οι πραγματικοί φίλοι είναι δύσκολη υπόθεση. Κάνεις παρέα με έναν άνθρωπο τρία – τέσσερα χρόνια επειδή είσαι στην ίδια δουλειά. Μοιράζεσαι το ίδιο γραφείο, τις ίδιες ανησυχίες, νομίζεις ότι έχεις βρει έναν φίλο. Αλλάζει δουλειά, μέσα σε ένα δίμηνο όλα έχουν αλλάξει. Ψάχνεις να βρεις το κινητό σου να τον πάρεις τηλέφωνο. Και μετά λες γιατί να τον πάρεις. Αφού σε έχει γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι.

Τα χρόνια δεν κάνουν πάντα τη διαφορά. Μπορείς να ξέρεις κάποιον δέκα χρόνια και πάλι να συμβεί το ίδιο. Το να χαθείς με κάποιον είναι εύκολο, γι΄αυτό και συμβαίνει. Μετακομίζεις και απομακρύνεσαι. Προτιμάς να κάνεις παρέα με αυτούς που σε αναγκάζουν να κάνεις λιγότερα χιλιόμετρα, έστω και αν με κάποιους έχει διανύσει…μίλια. Μα αν επιλέγεις έτσι τις παρέες σου, για ποια φιλία μου μιλάς;

Οι χειρότεροι είναι αυτοί που μπαίνουν σε σχέσεις και ξεχνάνε. Κάνουν κολλητούς από τον περίγυρο της γκόμενας τους. Και αργότερα άμα χωρίσουν δεν ξέρουν τι να κάνουν. Ναι, δε λέμε να κάνεις να μην κάνεις νέες παρέες. Αλλά δεν τελειώνουν όλα στη γυναίκα που αγαπάς. Το κάνουν και οι γυναίκες. Όταν σοβαρεύει η σχέση τους, αλλάζει η κοσμοθεωρία τους. Ο παλιός φίλος πάει στον παράδεισο και αρχίζει το μοτίβο με τις ζευγαροκαταστάσεις από το νέο περιβάλλον.

Για να είμαι ειλικρινής, ομολογώ ότι είναι δύσκολο όταν μπαίνεις σε μια σοβαρή σχέση να είσαι το ίδιο διαθέσιμος για τον φίλο σου. Άλλο αυτό όμως και άλλο να εξαφανίζεσαι. Κάτι ρεζουμέ τηλέφωνα του δεκαλέπτου για να μην κακοχαρακτηριστείς δε λένε απολύτως τίποτα. Ο άλλος καταλαβαίνει αν πραγματικά είσαι δίπλα του, ή αν απλά σε νοιάζει η έξωθεν καλή μαρτυρία.

Έχουμε διαβάσει κατά καιρούς διάφορα άρθρα για τη φιλία. Αρκετά από αυτά προσεγγίζουν την πραγματικότητα, λίγα όμως γράφουν τις πιο πικρές αλήθειες.

Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες φιλίες κρίνονται όταν κάνεις μια σοβαρή σχέση. Όταν είσαι ρέμπελος, έχεις άπλετο χρόνο. Όταν ζορίζουν τα πράγματα για σένα, θα φανεί πόσο τιμάς τη φιλία σου. Πόσο πολύ νοιάζεσαι για τον άνθρωπο που έχεις πέρασει τόσα μαζί.

Ο πραγματικός φίλος δεν έχει να κάνει με τη συχνότητα επαφής. Έχει να κάνει με τη συχνότητα ψυχικής ταύτισης. Εάν δεν σε κάνει συχνά να νιώθεις ότι ταυτίζεται μαζί σου, ότι είναι εκεί για σένα, σκούρα τα πράγματα. Εάν σκεφτείς ότι θα πάρεις και θα ενοχλήσεις, ίσως να μη φταίει η υπερβολική διακριτικότητα σου. Ίσως ο φίλος σου να μη σου τα λέει καλά.

Ένα από τα λίγα πράγματα που αποκόμισα από τη θητεία στον ελληνικό στρατό ήταν να αναθεωρήσω μερικά πράγματα για τους φίλους και γλίτωσα από πολλές μελλοντικές απογοητεύσεις. Όταν υπηρετείς μίλια μακριά, δεν είσαι τόσο χρήσιμος σε κάποιους όσο στο παρελθόν. Είναι ωραίο να σε σκέφτονται όταν είσαι απών από τα πράγματα.. Θυμάμαι τη φράση ενός φαντάρου εκείνη την περίοδο. Τι γυρεύουμε εμείς στη νύχτα των άλλων;

Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ