***Για τις καλύτερες προσφορές σε ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά είδη, κάνε click εδώ!***

Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο     

Αν δεν κάνεις όνειρα, το μόνο σίγουρο ότι δεν πρόκειται να βγουν αληθινά. Αν δε βάζεις στόχους, τότε η ζωή δεν έχει κανένα νόημα. Πολλές φορές όμως αυτές οι σκέψεις σου σε βάζουν στην πιο άγρια φυλακή. Κάποιοι σκεπτόμενοι που θα ήθελαν να βρίσκονται τώρα και τι θα ήθελαν να κάνουν, χάνουν ουσιαστικά τη μοναδικότητα της στιγμής. Δεν εννοώ φυσικά να σταματήσουν να έχουν όνειρα και στόχους. Aπλά να μη γίνονται δέσμιοι τους.

Η μαγεία που προσέφερε η παιδική μας ηλικία, ήταν το ότι μπορούσαμε να γευόμαστε τη στιγμή. Όταν πιάναμε τον τζίτζικα, δε σκεφτόμασταν ότι σε 10 μέρες ξεκινάει το σχολείο. Όταν παίζαμε μπουγέλο, ποσώς μας ενδιέφερε ένα πιθανό κρύωμα. Όταν πέφταμε για ύπνο ήταν η χειρότερη μας γιατί πολύ απλά ο κόσμος της ανεμελιάς μας μάς ήθελε δίπλα του. Όσο περισσότερο μπορέσεις να παρατείνεις αυτό τον τρόπο ζωής, τόσο πιο ευτυχισμένος γίνεσαι.

Έρχεται βέβαια μια φάση ζωής που δεν μπορείς να είσαι ο ίδιος. Μεγαλώνεις, οι υποχρεώσεις σου αυξάνονται, οι επιθυμίες σου αλλάζουν. Πλέον αρχίζεις να μάχεσαι για τους στόχους που έχεις βάλει, δεν αρκείσαι μόνο στο να τους ξεστομίζεις. Εδώ όμως ξεκινά το μπέρδεμα. Όσο κακό να είναι να μη βάζεις στόχους, άλλο τόσο είναι και το να γίνεσαι δέσμιος τους. Για να πετύχεις κάποιον στόχο, πρέπει να βρεις την εύθραυστη ισορροπία μεταξύ εμμονής και αποδέσμευσης. Aρκεί να δείτε αυτούς που προσπαθούν μανιωδώς να βρουν γκόμενα. Το μόνο που καταφέρνουν να γραφτεί αυτή η επιθυμία στο πρόσωπο τους.

Δυστυχώς όμως το πρόβλημα της νέας γενιάς, δεν έχει να κάνει μόνο με τους στόχους, αλλά με το ότι δεν μπορεί να ευχαριστηθεί τίποτα. Βγαίνουν έξω και συζητάνε για την επόμενη κίνηση που ΘΑ κάνουν. Βγάζουν φωτογραφίες που σε λίγη ώρα ΘΑ μπουν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν κάνουν σχέσεις με αντισυμβατικούς χαρακτήρες, ενδιαφερόμενοι μόνο για την έξωθεν καλή μαρτυρία τους.

ΖΩΑΡΑ σου γράφει η άλλη, μέσα στη φωτογραφία που σου πετάει στη μούρη. Αν όντως όμως ήταν ευτυχισμένη, δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνει ευρέως γνωστό. Αλλά όταν μια μετριότατη ζωή γίνεται κάπως υποφερτή, ο εμπλεκόμενος νιώθει την ανάγκη να το φωνάξει, βγάζοντας έτσι το άχτι του για την πρότερη «αδικία».

Μ΄αυτά και μ΄αυτά, όμως, στην ουσία δεν είσαι ποτέ πουθενά. Είσαι στον ίδιο μικρόκοσμο που απλά νομίζεις ότι σου γεννάει την αίγλη που ονειρεύεσαι. Απλά νομίζεις όμως…

Αυτό που σε κάνει ευτυχισμένο είναι η ομορφιά της στιγμής, ο έρωτας, η αγάπη, το πάθος, η διάρκεια, η επανάληψη, το σεξ. Αλήθεια που πήγε το σεξ των 90s; Πόσα χρόνια έχω να ακούσω ότι το έκαναν σε τουαλέτα. Μαζί με τη διάρκεια και την επανάληψη που έκαναν την ποιοτική διαφορά εδώ και χρόνια, χάθηκε δυστυχώς και η στιγμή…

Κλείνοντας, θα θυμίσω απλά την ιστορία της άρρωστης κοπέλας που είχε κάνει σχέση μ΄έναν οδηγό αγώνων. Τον αγαπούσε πολύ, αλλά δυστυχώς είχε μόνο λίγους μήνες ζωής ακόμα. Του το έκρυβε από φόβο μην τον χάσει και δεν μπορούσε να χαρεί την κάθε στιγμή μαζί του. Δυστυχώς το τέλος της σχέσης ήρθε πιο γρήγορα απ΄ότι φανταζόταν, καθώς ο αγαπημένος της σκοτώθηκε σ΄έναν από τους αγώνες του. Τότε η κοπέλα συνειδητοποίησε ότι όλοι είμαστε μελλοθάνατοι, απλά κάποιοι ξέρουν το πότε...

Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ